27.09c
Երեվան
երք, հնս 24
Հայաստանը արիւնիս մէջ է մտնում ամենօրեայ գինիի հետ միասին:
Ճահիճներից բարձրացող ջերմը անբնական ոգեւորութիւններ է տաիս:
Գլխարկս բարձրացնում եմ
Բարեւ ձեզ, եւ ամէն ինչ բարեւում է:Ժպտում են:
«եկել էք լաւ էք արել, լաւ էք արել...»
Այդ «լաւ էք արել«ի մէջ քիմիական բարդ բաղադրութիւններ կան:Զգում եմ որ այդպէս է, սակայան չտեսնել եմ ձեւացնում:
Կան ուրոշներ էլ նոր եկած:Մեր մէջ մի տեսակ ենք խօսում, տեղացիների հետ ուրիշ:
Ամէնքն էլ խաղում են փաստը ՝ այդ է:
Մէկ մէկի խորհուրդներ են տալիս՝ Չլի՞նի որ այսպէս ասես, չլինի որ այնպէս ասես:
Եղբայր չես հասկանում այստեղ Եւրոպա չիիիիիիիիիիի
Այսօր ես էլ եկել եմ:
Նայում եմ յետ:
Ճամբաս օձապտոյտ անցնում է կոմոյի լճի ափթերից Ֆլորենցիա, Վենետիկ, Պոլիս: Ամբողջ Եւրոպան ափիս մէջ ոսկի փոշի է:
Լոյսերը աղաւաղուած են, եւ միտքս կանգ է առել ջերմաչափի կատարին:
Մենք փնտռել ենքլ հայրենիքը, ինչբպէ թիթեռօնիկը փնտռում է ճրագը, որի վրայ պիտի այրվի:
Չկայ ողբերգութիւն աւելի մեծ, քան մեր ողբերգութիւնը:
Հայաստան, Հայաստան:
«Անցորդը եւ իր ճամբան». Կոստան Զարեան
