-3.91c
Երեվան
ուրբ, նմբ 28
«Այսօր» կայքէն կը կարդանք՝
Եռաբլուրին մէջ քառասունքն է՝ 23 ամեայ Դերենիկին, որ Արցախեան երկրորդ պատերազմի ժամանակ զոհուած է Մարտունի 2-ի մէջ, ան կը կրէ 1994-ին Աղտամի մէջ նահատակուած իր պապիկին անունը:
«Պապիկս՝ աւագ Դերենիկ Կիրակոսեանը, Արցախեան առաջին պատերազմի ժամանակ ասել էր, որ զոհուելու դէպքում իրեն յուղարկաւորել ոչ թէ Եռաբլուրում, այլ՝ ընտանեկան գերեզմանատանը՝ եղբօր կողքին: Արցախեան երկրորդ պատերազմին Եռաբլուրի անոր տեղը գրաւեց եղբայրս՝ Դերենիկը», - պատմեց Դերենիկի քոյրը՝ Մարգարիտա Կիրակոսեան:
Դերենիկ Արցախ մեկնած էր, որպէս կամաւոր, մտերիմ ընկերներով, իրար հետ ալ «վերադարձած» են՝ որպէս նահատակներ:
Երբեմն կ'ըսեն, որ անունները մարդոց ճակատագիրները կ'որոշեն: Աւագ եւ կրտսեր Դերենիկ Կիրակոսեանները զոհուեցան 26 տարուայ տարբերութեամբ, սակայն նոյն հողի ու ջուրի համար ու նոյն պայմաններով:
«Պապիկս էլ է տուն գալու օրը զոհուել. 1994 թուականի ապրիլի 19-ին, նորից 6 հոգով շրջափակման մէջ են ընկել ու 6-ն էլ զոհուել են: Եղբօրս դէպքում էլ պատմութիւնը կրկնուեց. 31 օր պատերազմելուց յետոյ սպասելիս են եղել ինքնաշարժին, որ տուն վերադառնան: Հենց այդ սպասման ընթացքում էլ տեղի է ունեցել ահաւորը, անդառնալին: Այդ պահին 20 զոհերի մեջ 6-ը մանկութեան ընկերներ էին...»,- կը պատմէ Մարգարիտան:
Երեք երեխաներէն կրտսերը Դերենիկն է՝ 1997 -ի ծնունդ: Մասնագիտութեամբ խոհարար էր: Ի դէպ, կամաւորագուած ժամանակ իր զինուորական գրքոյկը չէր տարած:
«Որ տեսնեն խոհարար եմ եղել, ինձ չեն տանի»,- ըսած էր հերոսը ու գացած:
«Ասում էր՝ «քուր, ես որ չգնամ, միւսը չգնայ, ո՞վ է մեր երկիրը, տունը, հողը պահելու», - կը պատմէ քոյրը:
Հրաշալի կ'երգէր՝ յատկապէս հայրենասիրական եւ ֆիտայական երգեր:
«Նա զէնքի հետ պսակուելու է գնում, սիրահարուած է կռւում» տողերը կարծես հենց իր համար էր, դրա համար էլ այդպէս սրտանց էր երգում»: կը նկատէ Մարգարիտան: Դերենիկի սիրած աղջիկը վրացահայ է: Քոյրը չէր հասցուցած ծանօթանալ հետը: Հոկտեմբերին կը պատրաստուէին նշանուիլ:
Կիրակոսեաններու զաւակները 3 մասի բաժնուած էին. Դերենիկ ծնողներուն հետ Երեւան կը բնակէր, Մարգարիտան Գիւմրի ամուսնացած էր, Սարգիսն ալ կնոջ եւ զաւակին հետ Մոսկուա: Սակայն պատերազմին Սարգիս վերադարձած էր Հայաստան ու մէկ օր անց Արցախ գացած:
Արցախ եղած էր նաեւ Մարգարիտայի ամուսինը, որ նախկին զինուորական է: Մարգարիտա փառք կու տայ Աստուծոյ, որ ամուսինն ու աւագ եղբայրը ողջ ու առողջ վերադարձած են, բայց Դերենիկը այդպէս ալ չէ տեսած քրոջը փոքր աղջիկը:
«Դերոն գնաց, որ պապիկի կիսատ գործն աւարտի: Ցաւօք, այն այդպէս էլ անաւարտ մնաց»…
.jpg)
