-1.91c
Երեվան
ուրբ, դկտ 27
Օրերս, Հայաստանեաց առաքելական եկեղեցու Արեւմտեան թեմի Ս. Ղեւոնդեանց տաճարին մէջ, առաջնորդ սրբազան Յովնան արք. Տէրտէրեանի հովանաւորութեամբ, Ս. Պատարագի ընթացքին մեծարուած է Թէքէեան Մշակութային Միութեան Կենտրոնական վարչութեան երկար տարիներու անդամ, նաեւ՝ անցեալի Արշակ Տիգրանեան դպրոցի հոգաբարձութեան խորհրդի անդամ՝ 90-ամեայ Օշին Քէշիշեանը՝ հայ համայնքին եւ հայ ազգին աւելի քան եօթ տասնամեակ անմնացորդ ծառայութիւնների համար։
Այս մասին «Արեւելք» տեղեկութիւն քաղեց ՝ Լոս Անճըլըս հրապարակուող՝ «Ասպարէզ»էն։
Ստորեւ տրուած թղթակցութիւնը՝
Երջանկայիշատակ Գէորգ եւ Էօժենի Քէշիշեանների ընտանիքի երեք զաւակները դարձել են ազգի նուիրեալներ՝ ծառայելով հայութեանը, իրենց ապրած իւրաքանչիւր երկրում։
Մարաշցի էին։ Նրանց ընտանիքում կային՝ անգլիքան եկեղեցու պատուելի, Իսկենդերունի հիւպատոսութեան մէջ ներկայացուցիչ, կար նաեւ վկայեալ քարոզիչ։ Մարաշ-Հալէպ-Երուսաղէմ, յետոյ Փարիզ, Լոնդոն տարագրութեան ճանապարհից հետոյ Գէորգն ամուսնանում է Էօժենի Աւագեանի հետ, Երուսաղէմում։ 1932 թուականին ծնւում է Օննիկը, 1934 թուականին՝ Օշինը, իսկ Անգինէն արդէն կար։ Ապա ընտանիքը տեղափոխւում է Լիբանան։ Այս դեռեւս վերջին հանգրուանը չէր։ Ինչպէս տէր Վազգէնն ասաց մեծարման հանդիսութեան ընթացքին՝ Սփիւռքի մի քանի հարիւրաւոր տարիների ջարդերից յետոյ, այս Արեւմտեան թեմը դարձաւ հայի վերջին հանգրուանը։
Հայր Գէորգը՝ «Կարաչիէն մինչեւ Աթէնք միակ դերձակ» համարուող Գէորգ Քէշիշեանը, Պէյրութից փոխադրուելով Միացեալ Նահանգներ, 1960-ականներին Հոլիվուդի Սանսէթ թաղամասում գնել էր իր ընտանեկան առանձնատունը, ուր այժմ բնակւում է Օննիկի ընտանիքը։
Անգինէ, Օննիկ, Օշին Քէշիշեաններ՝ անուանի ազգայիններ, որոնց համար կեանքի ամենամեծ նպատակն է հարազատ ժողովրդի բարօրութեան սատարելը։ Եղբայրներ Օննիկ եւ Օշին Քէշիշեաններն ունեն առանձնացած յստակ ուղղութիւններ՝ ողջախոհ համագործակցութեան սկզբունքներով, իսկ արուեստագիտուհի քոյր Անգինէն նրանց համադրումն էր՝ դարձեալ նոյն առողջ մտածելակերպով։
Կիրակի, 10 Նոյեմբեր 2024-ին, Հայաստանեաց առաքելական եկեղեցու Արեւմտեան թեմի Ս. Ղեւոնդեանց տաճարում, առաջնորդ սրբազան Յովնան արք. Տէրտէրեանի հովանաւորութեամբ, Ս. Պատարագի ընթացքին մեծարում էին այդ ընտանիքի զաւակներից՝ 90-ամեայ Օշին Քէշիշեանին՝ հայ համայնքին եւ հայ ազգին աւելի քան եօթ տասնամեակ անմնացորդ ծառայութիւնների համար։
Տէր Վազգէն քհն. Մովսիսեանին պատիւ էր տրուել ներկայացնելու յոբելեարին։ Առանց կենսագրական մանրամասնութիւնների, կեանքի հիմնական հանգրուանների մատնանշումներով, հետաքրքիր անցումներով նա վեր էր հանում Օշինի կեանքի պատմութիւնը։ Տէր Վազգէնը ասում էր՝ ինչպէս ասում ենք Շեր եւ գիտենք թէ ով է, այնպէս էլ ասում ենք Օշին, եւ բոլորը ճանաչում են։
Այս հանդիսութեան նախորդած Հայաստանեաց առաքելական եկեղեցու Հրեշտակապետաց տօնը կապելով օրուայ խորհուրդին՝ տէր Վազգէնը որակում էր Օշին Քէշիշեանին որպէս պատգամաբեր, հրեշտակ, որ գալիս է յատուկ առաքելութեամբ։ Օշինի առաքելութիւնն էր իր գործունէութեամբ արթնացնել եւ վառ պահել հայութեան ոգին իր ժողովրդի մէջ։
Օշինը 1956 թուականին էր եկել Միացեալ Նահանգներ՝ աւարտելով Պէյրութի Հովակիմեան-Մանուկեան միջնակարգ դպրոցը։ Երկու տարի ծառայել էր ԱՄՆ բանակում որպես բժիշկ՝ աշխատելով Մադիգանի գլխավոր հիւանդանոցում։ Նա ավարտել էր Լոս Անջելեսի Cal State-ը եւ Լա Վերնի համալսարանը, մասնագիտանալով մարդաբանութիւն – ամերիկեան հետազօտութիւններ եւ խորհրդատուութիւն ճիւղերում։ Օշին Քէշիշեանը Պէյրութում, Լիբանան, «Զարթօնք» մարզական շաբաթաթերթի հիմնադիր խմբագիրն էր: Եղել է Գլենդելի համայնքային քոլեջի «El Vaquero» թերթի խմբագիր: 1968 – 1970 թուականներին եղել է «Նոր Օր» հայկական կիսաշաբաթաթերթի խմբագիրը։
1970-ից հրատարակել իր սեփական թերթը՝ «The Armenian Օbserver»ը, որ 50 տարիներ անգլերէնով ներկայացրել է մեր պատմութիւնը սփիւռքահայութեան։ Քէշիշեանի յօդուածները տպագրուել են բազմաթիւ թերթերում, նա մասնակցել է հայկական մշակոյթին ու քաղաքակրթութեանը նուիրուած մի շարք միջազգային գիտաժողովների։ Գլենդելի Համայնքային քոլեջում պաշտօնավարել է 1985 թուականից։Նա դասաւանդել է հայ գրականութիւն եւ քաղաքակրթութիւն Լա Վըրնի համալսարանում եւ այլ հաստատութիւններում՝ որպէս հեռակայ դասախօս։
Օշինը Թէքէեան Մշակութային Միութեան Կենտրոնական վարչութեան երկար տարիների անդամ էր, նաեւ՝ անցեալի Արշակ Տիգրանեան դպրոցի հոգաբարձութեան խորհրդի անդամ։
Տէր Վազգէն քահանան նշեց Օշին Քէշիշեանի մի քանի կարեւոր իրագործումները. մասնակցութիւնը Մոնթեպելլոյում կառուցուած Հայոց Ցեղասպանութեան յուշարձանի տեղադրման աշխատանքներին եւ բացման արարողութեանը՝ Վազգէն Ա.-ի ներկայութեամբ եւ օրհնութեամբ, իր յարաբերութիւնները եւ մտերմութիւնը իրերայաջորդ հայոց պատրիարքների հետ, ազգային բարերարներ Ալեք Մանուկեանի եւ Քըրք Քըրքորեանի հետ, Ու. Սարոյեանի աճիւնների փոխադրութիւնը հայրենիք, որ Հայաստանից ստացուած առաջադրանքով վստահուած էր Օշինին, իր հանդիպումները Ամերիկայի երեք նախագահների հետ, Մոսկուա կատարած այցելութիւնները։ Եւ այս բոլորը՝ սառը պատերազմի ժամանակ։ Ինչպիսի ճկունութիւն պէտք է ունենար նա կատարելու այս աշխատանքները՝ առանց խաթարելու դիւանագիտական յարաբերութիւնները։
Տէր Վազգէնն ասում է. «1960-ականներուն Հոլիվուդի մէջ քիչ էինք, սակայն հայ մնացինք Օշինի շնորհիւ»։
Հանդիսութիւնը եզրափակում էր Յովնան սրբազանը. «1984-ին երիտասարդ վարդապէտ էինք, դուք կրակի պէս ամէն տեղ, ձեր բոցաշունչ խօսքերով, ելոյթներով կ՛ոգեւորէիք հայութիւնը։ Դուք ձեր մէջ կը կրէք մեր պատմութիւնը, որ պէտք է գիտնայ երիտասարդ սերունդը։ Կը խոնարհինք բոլորով, օրհնուած էք, երան։ 2027 թուականին, այս թեմի 100-ամեակին առիթով տեղադրուող նուիրեալներու յուշակոթողին վրայ առաջինը ձեր անունը պիտի ըլլայ՝ Օշին Քէշիշեան, Սուրբ քաղաքի ծնունդ, ներշնչուած Ս. Էջմիածինով, որ ձեր կեանքով դարձաք պսակը մեր ժողովուրդին»։
Պատարագի աւարտից յետոյ հիւրերը հրաւիրուած էին հիւրասիրութեան եկեղեցու Գալայճեան սրահում։
Վստահ ենք, եթէ Օշին Քէշիշեանն ունենար իր անցեալի կորովը, մենք կը ստանայինք աւելի շատ տեղեկութիւններ իր կեանքի եւ գործունէութեան մասին։ Ուրեմն, ներկայացուածը վաւերագրութիւնն է, որն արդէն դարձել է պատմութիւն։ Յուսանք, կը գտնուեն երիտասարդ ուսումնասիրողներ, ովքեր Օշինի ունեցած փաստաթղթերի, նրա աշխատած վայրերի, հայկական միութիւնների արձանագրութիւնների միջոցով վեր կը հանեն հայրենանուէր մտաւորականի ամբողջական կերպարը, իսկ դա կ՛իրականանայ մի՛միայն հանդիսութեան ընթացքում հոբելեարի արտասանած սրտի խօսքի վերջաբանով՝ «Հայ մնացէք»։
ԿԱՐԻՆԷ ՏԷՐ ԳԷՈՐԳԵԱՆ
