13.09c
Երեվան
երք, մյս 14
Սիլվա Չիլինկիրեան, որ ծանօթ էր հայկական ժողովրդական ու միջազգային երգերու ուրոյն մեկնաբանութեամբ՝ իր մահկանացուն կնքեց անցեալ շաբաթ Լոս Անճելըսի մէջ յետ կարճատեւ հիւանդութեան:
Հասակ առած էր Լիբանան՝ մշակոյթ ապրող եւ քաջալերող ընտանիքի մը մէջ: Անցած էր արուեստագէտի մը վերապահուած բոլոր հանգրուաններէն եւ գտած իր մեկնաբանութեան իւրայատուկ ոճը: Ձայնամարզութեան եւ երաժշտական նախնական կրթութիւնը ստացած էր Լիբանանի Ազգային Երաժշտանոցին մէջ եւ ապա Միացեալ Նահանգներ: Հետեւած էր թատրոնի եւ պարարուեստի դասընթացքներու Քալիֆորնիոյ Պետական Համալսարանին մէջ:
Ելոյթներ ունեցած էր ուսանողական տարիներէն: Սիլվան հանդէս եկած էր Լիբանանի, Սուրիոյ, Ֆրանսայի, Աւստրալիայի եւ Ամերիկայի տարբեր քաղաքներուն մէջ: Իր բազմալեզու էսդրատային ու ժողովրդական երգերը ներկայացուած են շարք մը խտասալիկներով:
Սիլվայի համար երաժշտութիւնը իր կեանքն էր: Մարդկային զգացումները, տրամադրութիւնները, ինչպէս նաեւ կեանքն ու բնութիւնը կը կենդանանային իր մեկնաբանութեան հմայիչ արտայայտութիւններով, ինչպէս իր ելոյթներն ու խտասալիկները կը վկայեն:
Գրող եւ բանաստեղծ Պէպօ Սիմոնեանը Սիլվայի երգարուեստը այսպէս բնութագրած էր. «Խօսք, երաժշտութիւն եւ երգային մեկնաբանութիւն հաւասարազօր կշռոյթով կը յատկանշուին եւ ունկնդիրը կ’առնեն իրենց թախծօրօր թաւալումին մէջ: Քնարական թախիծով երգուած երգերը վայելք են»:
Անսակարկ սիրով, գուրգուրանքով ու անսահման բարութեամբ ապրեցաւ իր կեանքը, բայց մնաց միշտ քաջ ու տոկուն բոլոր մարտահրաւէրներուն դիմաց: Իր անհուն նուիրումով հասաւ բոլորին կարիքներուն՝ իր անմիջական ընտանիքէն սկսեալ մինչեւ գաղութի շատ մը մշակութային ու ընկերային պէտքերուն, բայց մանաւանդ երիտասարդութեան ու մատղաշ սերունդին:
Ինչպէս իր «Առաջին Սէր» խտասալիկին մէջ տեղ գտած Աւետիք Իսահակեանի բանաստեղծութեան վրայ յօրինուած «Ժայռի Նման» երգին մէջ Սիլվան ապրումով կըսեր՝ «Կենսական ծովի հույզերի միջին, Ես ժայռի նման կանգնած եմ ամուր»: Իր ժայռանման հաւատքով, լաւատեսութեամբ ու առատաձեռնութեամբ ամէնուն բաշխեց ինչ որ կեանքը պարգեւած էր իրեն:
«Յաւիտենական յիշատակն արդարոց՝ օրհնութեամբ եղիցի»: Որքան այս հնաւանդ խօսքերը պատշաճ են Սիլվային:
