-0.91c
Երեվան
շբթ, դկտ 27
Օրեր առաջ Պէյրութի մէջ իր մահկանացուն կնքած է Լիբանանի Հնչակեան ընտանիքի պատկառելի եւ նուիրեալ անդամներէն՝ Վիգէն Գաբրիէլեանը։
«Արեւելք» բօթը ստացաւ՝ Պէյրութէն։
Ստորեւ մեր ընթերցողներու ուշադրութեան կը ներկայացնենք ՍԴՀԿ Լիբանանի Վարիչ Մարմնի մահագրականը, ինչպէս նաեւ այս առթիւ հայրենի ականաւոր քաղաքական գործիչ՝ Տիկն. Հրանոյշ Յակոբեանի ցաւակցական սրտի խօսքը։
ԳՈՅԺ
Ս.Դ.Հ.Կ. Լիբանանի Շրջանի Վարիչ Մարմինը խոր ցաւով կը գուժէ երկար տարիներու Վարիչ Մարմինի նախկին անդամ, Ս.Դ.Հ.Կ. Փարամազ Մասնաճիւղի երկար տարիներու Վարչութեան նախկին անդամ, հաւատաւոր կուսակցական եւ նուիրեալ գաղափարական ընկերներէն Վիգէն Գաբրիէլեանի մահը։
Աստուած հոգիդ լուսաւորէ յարգելի ընկեր:
Տիկն. Հրանոյշ Յակոբեանի սրտի խօսքը
Սիրելի՛ տիկին Մարօ, Էսթիկ, իմ սգակիր քոյրեր, զաւակներ, յարգելի՛ կուսակից ընկերներ, հարազատներ, բարեկամներ,
Սրտի ցաւով տեղեկացայ, որ կեանքից անժամանակ հեռացել է հայ ժողովրդի լաւագոյն զաւակներից մէկը՝ ձեր սիրասուն եղբայր Վիգէն Գաբրիէլեանը, ով իր ողջ գիտակցական կեանքը նուիրեց եւ ախուժօրէն մասնակցեց Հնչակեան կուսակցութեան ծրագրերի իրականացմանը՝ հաւատարիմ Փարամազի անմար գաղափարներին ու տեսլականին։
Ընդունէք խնդրեմ իմ խորին ցաւակցութիւններն այս ծանր կորստեան կապակցութեամբ: Վիգէն Գաբրիէլեանը իր խոհեմ, համեստ, հաւասարակշիռ եւ մարդասէր բնաւորութեամբ վայելում էր հարազատների, շրջապատի, ընկերների սէրն ու յարգանքը:
20 տարուց աւելին ճանաչում էի այս հայրենասէր հայորդուն, որը իր ազգային կերպարով մասնակիցն էր լիբանանեան համայնքի, Հնչակեան կուսակցութեան ձեռնարկներին, հոգեւոր-մշակութային կեանքին, Հայրենիք-Սփիւռք գործակցութեան զարգացման ծրագրերին։
Միշտ խադավառ ու լաւատես էր, պատրաստակամ ու աջակից։ Միշտ պնդում էր, որ հայ երիտասարդները պէտք է տէր կանգնեն աշխարհով մէկ սփռուած հայկական արժէքներին, հոգեւոր-մշակութային ժառանգութեանը, սերտօրէն կապուեն Հայրենիքի հետ, սովորեն եւ կիրառեն մայրենի լեզուն:
Սիրելի Մարօ, Էսթիկ, գիտեմ թէ ինչ անսահման սիրով էիք կապուած ձեր եղբօր հետ, տեղեակ եմ նաեւ վերջին շրջանում նրա տառապանքներին, թէ ինչպիսի հոգատարութեամբ եւ սիրով էիք շրջապատել նրան, ջանում էիք թեթեւացնել նրա վիճակը, սակայն նենգ հիւանդութիւնը չի խնայում եւ ոչ մէկին։
Վիգէնը ունէր երեք հաւատամք՝ հարազատներ, կուսակցութիւն եւ Եկեղեցի։
Համոզուած եմ, որ Հնչակեան կուսակցութեան անդամները դեռ երկա՜ր-երկա՜ր կը յիշեն իրենց կուսակից ընկերոջը, ազնիւ ու նուիրեալ հայորդուն։
Հեռացաւ հոգատար հայրը, հաւատարիմ եղբայրը, կուսակցական ընկերը, բարի ու մարդկային անձնաւորութիւնը։
Սգում եմ ձեր բոլորի հետ միասին, կիսում եմ ձեր վիշտը։
Թող լոյս իջնի Վիգէնի պայծառ շիրիմին։
