Յատուկ կ՚ուզեմ խօսիլ մարդու մը մասին, որուն ցաւ պատճառելու միտքն այստեղ ինծի համար ամենածանրն է: Խօսքը Ալվարդի մասին է: Եթէ ես Ձեր ու Ձեր ամուսինի հետ ձեր մեքենային մէջ չգտնուէի, ան հիմա ձեր կողքին կ՚ըլլար: Կը խնդրեմ ինծի ներեցէք: Ինծի համար սա ամենածանր պատիժն է, որ իմ պատճառով եւս մէկ մարդ այստեղ կը տառապի բոլորիս հետ միասին: Պաքուի մեկուսարանէն փոխանձուած ձայնային ղերձին մէջ ըսած է Ռուբէն Վարդանեանը:
«Նաեւ ուզում եմ առանձին ներողութիւն խնդրել բոլոր երեխաներից, որոնք զրկուեցին իրենց հայրենիքից, որ չկարողացայ անել ամէն ինչ, ինչ կարող էի եւ պէտք է անէի, որպէսզի դա տեղի չունենար: Ես արեցի այնքան, որքանի համար կարծում էի բարոյական իրաւունք ունեմ, քանի որ ձեզ հետ էի: Ես ուրախ եմ, որ ինձ յաջողուեց կանխել որոշ բաներ, որոնք իմ կարծիքով...իմ կարծիքով մեզ որպէս ազգ վերջնականապէս կը կոտրէին: Ինձ յաջողուեց դա կանգնեցնել եւ մի փոքր փոխել պատմութեան ընթացքը»,- նշած է ան: