1.09c
Երեվան
երք, փտր 04
Երբ ջուրն անգամ կը խզէ կոկորդդ
Ու հացը քարի պէս կը քերծէ որկորդ,
Թունաւոր սարսափը կ՚ողողէ ներսիդիդ
Ու հեւքոտ սիրտդ կը մտրակէ կուրծքդ:
Հիւանդ ես այսօր՝ ո՛չ մարմնային ցաւերով,
Խամրած ես՝ հոգիդ պատած կսկիծով,
Ընդվզումդ պոռթկուն ու թախիծդ՝ խայթող
Ի տես զոհասեղանին ու դահիճին կեղեքող:
Անմեղ զուարակներ՝ մանուկներ կաթոգին,
Կանայք լլկուած՝ որովայններով յղի,
Եղբայրդ նահատակ՝ զոհն իր հաւատքին,
Խոցուած հարազատ սուինովն Յուդայի:
Ո՞ր մէկ զոհուածին արցունք առաքես
Ու կարեկցանքի ցօղով վէրքեր ամոքես,
Երբ արիւնարբու բորենին անյագ
Կը յամառի հիւթել հնարքներ հազար:
Լուր են խայտաբղէտ ազգերը համայն,
Արբեցած վաստակի ու վայելքի գինիով,
Իսկ արդարութիւնը՝ սկրթած մանկլաւիկ,
Կուրացած իր «արդար» շահաբաժինով:
Զարթի՛ր աշխարհ քու խոր թմբիրէդ,
Կանգնի՛ր գէթ մէ՛կ անգամ դիւցազնի պէս,
Արդար հերոսի խրո՛խտ կերպարով
Ու մեղքդ քաւէ՛ հազար ու մէկ մեղայով:
Սիլվա Մահրէճեան-Իսկիկեան
