ՀՀ Արտաքին գործոց նախկին նախարար Ռաֆֆի Յովհաննիսեան «Կա՛նգ առ, Հայաստան» խորագրեալ յայտարարութիւն տարածած է, որ կը ներկայացնենք ստորեւ.
«Եւ իրականութիւն դարձաւ աներեւակայելին, բայց այն, ինչի ահազանգը հնչեցնում էինք ամիսներ շարունակ:
Ակներեւ էր, որ պարտուած գերագոյն գլխաւորի զօրով շարունակուող իշխանութեան օրօք Հայրենիքն աստիճանաբար, ինքնակամ դաւադրութեամբ յանձնուելու է մաս-մաս՝ բարձունք առ բարձունք, բնագիծ առ բնագիծ: Պետութիւնը տեւապէս զիջելու է իր ինքնիշխանութիւնը, եւ մեր Երկրի ոսկեսերունդը տալու է հերթական նահատակները յանուն այդ յանցաւոր աթոռապաշտի անփառունակ յարատեւման:
Համահայկական ջանքով ու ոգով բացուած Հայաստան-Արցախ կենաց ճանապարհը՝ Բերձորը, Աղաւնօ գետն ու գիւղը ներառեալ, դարձաւ պատմութիւն՝ մեր իսկ սերնդի վկայութեամբ, մասնակցութեամբ, թողտուութեամբ ու ձեռամբ: Արցախի շրջափակման նախկին գոյավիճակի վերադարձին մօտեցանք եւս մէկ քայլով:
Քանի դեռ ուխտադրուժ նախկին հրամանատարը մնում է որպէս արդի հայոց պատմութեան եւ հայ ժողովրդի բնականոն ընթացքի ճամբան փակած ժեռ ապառաժ, պետութիւնն ու ազգը փրկութեան որեւէ յոյս կամ հնարաւորութիւն չեն ունենայ:
Ցաւալի, անգամ ողբերգական հաւասարում է, բայց կամ ինքն է, կամ՝ Հայրենիքը:
Երիցս ցաւալի է, բայց թւում է՝ աթոռի, փողի եւ փոխկապակցուած այլ գործօններից ելնելով, իր ընտանիքն ու կուսակիցները (գոնէ ինձ յայտնիները) ընտրել են իրեն՝ ընդդէմ Հայրենիքի:
Պետական պատկան մարմինները նոյնպէս՝ իրենց սահմանադրական պարտականութիւններն անտեսած, պաշտպանում են գործող ոմն պաշտօնամոլի անվտանգութիւնը եւ ոչ թէ Հանրապետութեան սահմանադրական կարգն ու քաղաքացիների իրաւունքները:
Քիչ ժամանակ է մնացել վերանայման եւ քաւութեան ելք որոնելու համար:
Ապաշխարանքի ու զղջումի այս ուղին վերաբերում է հաւասարապէս նախկին իշխանութիւններին:
Այսօրուայ կանգառը, սակայն, բոլորիս հրամայականն է:
Պէտք է միասին դուրս գանք մեր ներքին հիասթափութիւնից, անտարբերութիւնից, չարութիւնից, նեղուածութիւնից, վախից ու ճակատագրապաշտութիւնից: Պէտք է դուրս գանք առանձին ճակատների եւ շարժումների բարի նպատակների տիրոյթներից: Պէտք է մէկ անգամ ապաւինենք միացեալ մի մօտեցման՝ ստեղծարար, արժէքային ու թիրախամէտ հայաստանակեդրոն լուծումներով:
Միասին պէտք է ընտրենք Հայրենիքը՝ չմերժելով ոչ մէկի, բացի հայրենին մերժողից:
Նրա ինքնիշխանութիւնը, ամբողջականութիւնը, արժանապատւութիւնը անսակարկելի են: Եւ՝ անբեկանելի:
Կա՛նգ առ, Հայաստան»: