Արեվելք - Արևելք լրատուական

184
09/05/2019

ԱՀԱԸ-ի և ՀԱԵ-ի «Հայասա» թատերախումբը ներկայացրել է «Քրիստոսը կրկին է խավում» բեմադրությունը

Ամերիկայի Հայ ավետարանչական ընկերակցության երևանյան գրասենյակի դահլիճը կրկին բազմամարդ էր: ԱՀԱԸ-ի և ՀԱԵ-ի «Հայասա» թատերախումբը ներկայացնում էր Սուրբ Հարությանը նվիրված «Քրիստոսը կրկին է խաչվում» խորագրով բեմադրությունը:

Սցենարի հեղինակ և բեմադրիչ Նունե Աբրահամյանն այս անգամ օրվա խորհուրդը ներկայացնելու համար ոգեշնչվել էր 20-րդ դարի հույն հեղինակ

Նիկոս Կազանձակիսի համանուն վեպով: 1948 թվականին գրված ստեղծագործության գործողությունները ծավալվում են Անատոլիայի հունական հեռավոր մի գյուղում, որտեղ դեռևս պահպանված են նահապետական հարաբերությունները: Այստեղ յուրաքանչյուր յոթ տարին մեկ բեմադրվում են Քրիստոսի չարչարանքները, խաչելությունն ու հարությունը: Հերթական բեմադրությանը պատրաստվելիս, երբ արդեն ընտրվում են գլխավոր կերպարները մարմնավորողները, արդեն իսկ ուրվագծվում են տվյալ գյուղի իշխանավորների ու հասարակ մարդկանց հարաբերությունները: Քրիստոսի դերը վստահվում է համեստ ու աստվածավախ մի հովվի՝ Մոնոլիոսին: Մինչ մարդիկ կսկսեին պատրաստվել բեմադրությանը, այստեղ են գալիս թուրքական յաթաղանից մազապուրծ հարևան գյուղի բնակիչները՝ կանայք ու երեխաներ , և իրադարձությունների ընթացքը փոխվում է: Գաղթականներին առաջնորդող հոգևոր հովիվը խնդրում է, որ այս գյուղի բնակիչները գթասիրտ լինեն և կոտորածներից փրկվածներին թույլ տան ապրել այդտեղ, այլապես նրանց ստույգ ոչնչացում է սպառնում: Այս տեսարաններում արդեն լիովին բացահայտվում են այդ գյուղի բնակիչների անտարբերությունն ու շահամոլությունը: Աղետյալներին օգնելու պատրաստակամություն են հայտնում միայն Քրիստոսի դերակատար ընտրված Մոնոլիոսը և մի խենթ աղջիկ: Նրանք իրենց ունեցած վերջին կտոր հացն ու այծը տալիս են փախստականներին, ի տարբերություն իրենց համագյուղացի իշխանավորների և հոգևորականների, որոնք խաբեությամբ նույնիսկ այդ մարդկանց ձեռքի վերջին ոսկին էին խլում: Հենց այդ չարակամներն էլ սկսում են դավադրություններն ու ստորությունները և ի վերջո խաչում են Քրիստոս-Մոնոլիոսին: Վերջին տեսարանում փոքրիկ տղան խաչված Քրիստոսի գլխից վերցնում է փշե պսակն ու դնում իր գլխին՝ դրանով իսկ խորհրդանշելով այն գաղափարը, որ Քրիստոսի գործը շարունակական է , և այդ շարունակողը պիտի պատրաստ լինի կրելու նույն չարչաչարնքները հանուն արդարության և ճշմարտության: Ներկայացման մեջ փաստորեն նախանշված էր բեմադրել Քրիստոսի խաչելությունն ու չարչարանքները, սակայն հանգամանքների բերումով իրականն ու երևակայականը խառնվեցին, Քրիստոսի դերակատարը դարձավ մի իսկական նահատակ հանուն մարդկանց մի խմբի:

Դահլիճը ջերմորեն արձագանքեց հատկապես բեմադրության այդպիսի հանգուցալուծմանը՝ ասել է, թե հեղինակի մտահղացումը հասել էր իր նպատակին. չարին պատասխանել բարությամբ, ինքնանվիրումով, լինել գթառատ ու աստվածավախ: Այդ մասին խոսեց ու «Հայասա» թատերախմբին շնորհակալություն հայտնեց նաև ԱՀԱԸ-ի հայաստանյան ներկայացուցիչ Հարութ Ներսեսսյանը:

ՀԱԸ-ի մամուլի բաժին