-5.91c
Երեվան
շբթ, դկտ 20
«Անթի ֆէյք» կայքէն կը կարդանք՝
Երեւանի Պետական Բժշկական Համալսարանի ռեկտոր՝ Արմէն Մուրատեան ներկայացուցած է «Մերօրեայ հերոսներէն» Ջանիկ Նազարեանը:
«Արցախեան վերջին հերոսամարտում անմահացաւ նաեւ Դեղագիտական ֆակուլտետի ուսանող Ջանիկ Արմէնի Նազարեանը: Դեղագիտականում կեանքը յանուն հայրենիքի զոհած հերոսը սովորել է ընդամէնը մէկ ուսումնական կիսամեակ, քննութիւնները յանձնել եւ 2020 թուականի յունուարին զորակոչուել է զինուորական ծառայութեան:
«Ջանիկ Նազարեանը կարգապահ, համեստ եւ խելացի ուսանող էր, այդպէս են բնութագրում նրան ընկերները, այդպիսին ենք նրան յիշում մենք: Խորը ցաւով տեղեկացանք, որ Ջանիկը հայրենիքին իր պարտքը կատարելիս զոհուել է: Ցաւակցում ենք նրա ծնողներին, հարազատներին, ընկերներին: Ջանիկի եւ մեր բոլոր միւս անմահացած հերոսների յիշատակը վառ կը մնայ մեր սրտերում»,- նշած է Դեղագիտական ֆակուլտետի տեկան՝ Բագրատ Ենոքեան:
«Սիրում էր շատ հարցեր տալ, նոյնիսկ դասի թեմայից դուրս»: «Երբ արդէն գիտեր, որ բանակ է գնալու, ասում էր. «Ընկե՛ր Սարգսեան, հեսա կը գնանք բանակ, հանգիստ կը պատմէք ձեր դասը, ձեզ ընդհատող չի լինի»»,- պատմած է դասախօս՝ Շուշանիկ Սարգսեան:
Ըստ դասընկերուհիին՝ Սաֆիյա Մադաթեանին, Ջանիկը կը տարբերէր բոլորէն իր առանձնայատկութեամբ ։ Ան կը յիշէ, թէ ինչպէս անցեալ տարի այս օրերուն միասնաբար նոր տարուայ նուէրներ կը գնէին խումբին համար:
Ուրիշ դասընկերուհի մը՝ Նաթալիա Ստեփանեան ըսած է թէ Ջանիկը իրենց 178 խումբի լուսաւոր կէտն էր իր անսահման բարութեամբ:
Ջանիկ Նազարեան ծնած է 2001-ի նոյեմբեր 29-ին Արմաւիր մարզի Նորաւան համայնքը։ Ծառայած է Ջրական (Ջաբրաիլ):
«Քանի որ սովորում էր բժշկական համալսարանում մէկ ամիս եկել է Երեւան վերապատրաստման, դարձել է սանհրահանգիչ եւ ստացել կրտսեր սերժանթի կոչում։ Ընկերները պատմում են, որ բազում զինուորների կեանքեր է փրկել մարտերի ժամանակ»,- ըսած է քոյրը՝ ԵՊՀ լրագրողական ֆակուլտետի 4-րդ կարգի ուսանողուհի՝ Մարիամ Նազարեան։
3 Հոկտեմբերին վաշտի վիրաւորներուն առաջին բուժօգնութիւն ցուցաբերած է եւ դուրս հանած ներթափանցման շրջափակումէն։ Օրեր անց՝ 21 հոկտեմբերին, Ֆիզուլիի շրջանի պաշտպանական մարտերու ժամանակ, զինակից ընկերներէն մէկը վիրաւորում ստացած է: Ջանիկ առանց սպասելու, ըսած է որ վիրաւորը կրնայ արիւնաքամ ըլլալ, եւ հասած է վիրաւորին:
«Առաջին օգնութիւն ցոյց տալու ընթացքում էլ կեանքով լեցուն, կեանքը սիրող եղբայրս վիրաւորուում է հակառակորդի դիպուկահարի կրակոցից եւ անմահանում… Ընտանիքի միակ տղան էր, ես եւ քոյրս մեծ ենք։ Նա մեր տան փոքրն էր ու շատ սիրուած»,- ընդգծած է քոյրը:
Աւագ քոյրերու կրտսեր եղբայրը, չնայած տարիքին, իրենց խորհրդատու էր ու լաւ ընկեր։ Միշտ կեանքով լի, ամէն պահ նոր բան սորվելու ձգտումով, կեանքէն ամենալաւն ու ամենադրականը վերցնող, պզտիկ բաները տօն դարձնող ու փոխանցող։
Մարիամի խօսքով՝ մարտերուն հերոսի մահով նահատակուած եղբայրը օրինակ էր հաւատալու, սիրելու, ապրելու, ոչ մէկ պահ տրտնջալու ու կեանքին շնորհակալ ըլլալու։
Զինուորական ծառայութենէն ետք Ջանիկ ծրագրած էր փոխել մասնագիտութիւնը՝ տեղափոխուելով Ատամնաբուժական ֆակուլտետ:
