• 834
• 03/01/2022

Մեր Ազգի Նոր Տարուայ ուխտը. Կամ յիշելով Նարեկ սարկաւագի խօսքերը

Նարեկ սարկաւագ Պետրոսյանը նահատակուեցաւ, ռազմադաշտում, Հոկտեմբեր 2020ի վերջին օրերուն: 

Բառացիօրէն՝ Խաչը կուրծքին վրայ:

* * *

Հետեւեալ տեսանիւթին մէջ, 2008 թուականին, նա կը բացատրէր արդէն իր ու իր նմանների - իր նման աննմանների - նահատակութեան խորհուրդը, վեհագոյն իմաստը, լուսապայծառ կոչումն ու առանձնաշնորհեալ ուղին՝ 

https://www.youtube.com/watch?v=tL7DJgYTt0E

* * *

Եւ ապ հրճուանքով կը խօսէր, կայծկլտուն աչքերը ուրախութեամբ եւ հպարտութեամբ լի: Ինք արդէն գիտեր, թէ  դէպի ուր կ՚երթար: Եւ մանաւանդ՝ ինչու համար:

Շուշիի հայոց սուրբ հողին վրայ կը գտնուէր ան, այդ պահուն...

Մաքրամաքուր հոգիէն բխող իր այս խօսքերուն մէջ, մեր բազմահազար զոհուած հերոսներուն ձայնն է, որ կը լսենք նաեւ: Նրանց այժմ երկնային պատգամն է որ կը հնչէ, որպէս սրբազան ղօղանջ: 

Ու մենք պէտք է որ տակաւին այդ յաւերժական կոչնակը լսել գիտնանք... հասկանանք...

Թող ուրեմն նահատակուած   սարկաւագին՝ տասնըչորս տարիներ առաջ, Շուշիի՛ մէջ մեզի շնորհած այս ուղերձը,  ըլլայ մեր Ազգին այս Նոր Տարուան Ուխտը...

Կիսվել