image

Հոգեպարար Ջրօրհնէք/ Խորէն Քհնյ. Պէրթիզլեան

Հոգեպարար  Ջրօրհնէք/ Խորէն Քհնյ. Պէրթիզլեան

 

   Սր­բա­լոյս միւ­ռո­նը նուի­րա­կան նշա­նա­կու­թիւն ու­նի: Անոր, շնոր­հիւ եկե­ղե­ցի­ներ եւ հո­գե­ւո­րա­կան­ներ կ՛օծ­ուին, մկրտ­ուած­ներ կը դրոշմը­ւին, սպաս­ներ եւ անօթ­ներ կը սըր­բա­գործ­ուին:

Հայ եկե­ղե­ցին հո­գե­ւոր ջեր­մե­ռան­դու­թեամբ եւ եր­կիւ­ղած բա­րե­պաշ­տու­թեամբ կա­տա­րած էՍ. Միւ­ռո­նի օրհ­նու­թիւնը, անոր ընդ­մէ­ջէն տես­նե­լով Քրիս­տո­սի առա­քե­լութ­եան ըն­դար­ձա­կու­մը, փր­կու­թեան տա­րա­ծու­մը եւ շնորհ­քին ծաղ­կու­մը:

Քա­ռա­սուն տե­սակ անու­շա­հոտ ծա­ղիկ­նե­րու եւ բոյ­սե­րու հիւ­թե­րէն բաղ­կա­ցած Ս. Միւ­ռո­նը                յա­տուկ աղօթք­նե­րով կը պատ­րաստ­ուի եւ հան­դի­սա­ւո­րա­պէս կ՛օրհն­ուի Վե­հա­փառ Հայ­րա­պե­տին    ձե­ռամբ: Միւ­ռո­նօրհ­նէ­քով հայ եկե­ղեց­ւոյ դա­րա­ւոր եր­թին մաս­նա­կից դառ­նա­լու պա­տեհ առի­թը    կ՛ըն­ծայ­ուի իւ­րա­քան­չիւր հա­ւա­տաց­եա­լին, ուր նա­խորդ Միւ­ռո­նէն կա­թիլ մը կըխառն­ուի նոր օծ­ուե­լիք Միւ­ռո­նին հետ: Հինն ու նո­րը իրա­րու կը մի­ա­խառն­ուին ան­քակ­տելի­օ­րէն, աւան­դու­թիւն մը, որ խօ­սուն վկան է Ս. Միւ­ռո­նին հա­մա­հայ­կա­կան տա­րո­ղու­թեան եւպատ­մա­կան հիւս­ուած­քի շա­րու­նա­կա­կա­նու­թեան:

Շա­բաթ, 18 Յու­լիս 2015-ին, Մե­ծի Տանն Կի­լիկ­իոյ Կա­թո­ղի­կո­սութ­եան դպ­րե­վան­քի Ս. Աստ­ուա­ծա­ծին մատ­րան շր­ջա­փա­կը տե­ղի ու­նե­ցաւ Միւ­ռո­նօրհ­նէ­քի արա­րո­ղու­թիւն, ձե­ռամբՆ.Ս.Օ.Տ.Տ. Արամ Ա. Վե­հա­փառ Հայ­րա­պե­տին, մաս­նակ­ցու­թեամբ եպիս­կո­պո­սաց դա­սին եւներ­կա­յու­թեամբ հա­ւա­տա­ւոր­նե­րու հոծ բազ­մու­թեան:

Ս. Միւ­ռո­նի օրհ­նա­բեր յատ­կու­թիւնը վա­յե­լեց հա­լէ­պա­հա­յու­թիւնը:

Ար­դա­րեւ, Կի­րա­կի 2 Օգոս­տոս 2015-ին, յըն­թացս Ս. եւ Ան­մահ պա­տա­րա­գին                            կա­տար­ուե­ցաւ նոր Ս. Միւ­ռո­նով ջրօրհ­նէք «խա­չա­հան­գիստ»:

Բեր­իոյ Հայոց Թե­մի Առաջ­նորդ Գերշ. Տ. Շա­հան Սրբ. Արք. Սար­գիս­եան ներ­կա­նե­րուն                  ու­շադ­րու­թեան յանձ­նեց օր­ուան յատ­կան­շա­կան ըլ­լա­լուն իրո­ղու­թիւնը, նշե­լով հա­ւա­քա­կան          կամ­քով, վե­րա­նո­րոգ հա­ւատ­քով եւ կեան­քի ըն­թաց­քը բա­րե­փոխ­ուած կեր­պով ապ­րե­լուն անհ­րա­ժեշ­տու­թիւնը, որով կա­րե­լի կ՛ըլ­լայ Տի­րոջ հա­ճու­թիւնը շա­հիլ: Սր­բա­զան Հայ­րը եզ­րա­փա­կեց  ըսե­լով. «Ընկր­կու­մի հո­գե­վի­ճա­կէն դուրս կու գանք, երբ թօ­թա­փենք յու­սա­հա­տու­թիւնը եւ մէկ­դի ձգենք մտա­վա­խու­թիւնը: Հա­կա­ռակ անն­պաստ պայ­ման­նե­րուն` հարկ է քա­լել ար­դա­րու­թեան ուղի­էն, հե­ռո՜ւ մնա­լով հա­ւա­տու­րաց ապ­րե­լա­կեր­պէ եւ աստ­ուա­ծա­մերժ մտա­ծե­լա­կեր­պէ»:

Քա­րո­զէն ետք Առաջ­նորդ Սըր­բա­զան Հօր ձե­ռամբ եւ քա­հա­նայ հայ­րե­րու մաս­նակ­ցու­թեամբջրօրհ­նէ­քի արա­րո­ղու­թիւն տե­ղի ու­նե­ցաւ: Միւ­ռո­նա­թափ աղաւ­նին հան­դի­սա­ւոր թա­փօ­րովմկր­տու­թեան աւա­զա­նէն խո­րան տե­ղադր­ուե­ցաւ, կար­դաց­ուե­ցան Սաղ­մոս, Ս. գրա­յին ըն­թեր­ցում եւ ջու­րի օրհ­նու­թեան աղօթք. երգ­ուե­ցան «Օրհ­նես­ցի եւ սր­բես­ցի՛...», «Առա­քե­լոյ աղաւ­նոյ...» շա­րա­կան­նե­րը: Նոր օրհն­ուած Ս. Միւ­ռո­նի կա­թիլ­նե­րը իջան ջու­րի կաթ­սա­յին մէջ, իբ­րեւ սր­բա­գործ­ման վա­ւե­րա­կան նշան:

«Փա­րատ­եա՛...» բժշ­կու­թեան աղօթ­քով աւար­տին հա­սաւ հո­գե­պա­րար արա­րո­ղու­թիւնը:

Հո­գեգ­րաւ էր պա­հը իր աղօ­թա­կան մթ­նո­լոր­տով: Հա­լէ­պա­հա­յը ան­մասն չմ­նաց Ս. Միւ­ռո­նի օրհ­նու­թե­նէն, մեղ­քով գար­շա­հո­տած աշ­խար­հին մէջ սր­բա­բոյր միւ­ռո­նը յոյս կը ներշն­չէ եւմի­ա­ժա­մա­նակ կը յի­շեցը­նէ առաք­եա­լին հե­տեւ­եալ խօս­քե­րը թէ. «Կո­րուս­տի ճամ­բուն մէջգըտ­նուող­նե­րուն հա­մար մա­հա­բոյր եւ մա­հա­բեր կը թուի մեր կեան­քը, բայց փր­կու­թեան ճամ­բուն մէջ գըտ­նուող­նե­րուն հա­մար` կեան­քի բուր­մունք է, կեան­քի տա­նող» (Բ. Կր 2.16):

Այո՛, Ս. Միւ­ռո­նը կեան­քի բուր­մունք է:

Քա­ղա­քիս մէջ ջու­րի տագ­նապ կայ, սա­կայն այս­տեղ ջրա­մա­տա­կա­րար­ման տար­բեր ձեւ կըպարզը­ւէր: Լու­սա­ծա­րաւ հո­գի­նե­րը յա­գեցը­նե­լու ծա­ռա­յող ջուր էր օրհն­ուա­ծը, իր աստ­ուա­ծա­հա­ճոյ խոր­քով եւ հա­յա­շունչ բնոյ­թով:

Թող Ս. Միւ­ռո­նին օրհ­նա­բեր հետ­քե­րը հար­թեն ճա­նա­պար­հը խա­ղա­ղու­թեան, որ­պէս գա­լիք բա­րօ­րու­թեան նշան:

«Գանձասար» Հալէպ                                                                       Խորէն Քհնյ. Պէրթիզլեան