Կիպրահայ համայնքային գործիչ՝ Տօքթ. Անդրանիկ Աշճեան կը գրէ՝
Կիպրոսի խնդրով ամէն ինչ կախեալ է երկուստեք փոխ ըմբռնման մէջ: Երկու ղեկավարներն ալ կը պատկանին քաղաքական «նոր» սերունդին, որ մեղսակից կամ դերակատար չեն եղած կղզիի 1960-70-ական թուականներու «մութ» ծալքերուն: Խրիստոտուլիտիս պէտք է հաւասարակշռէ իրեն նեցուկ կանգնող, սակայն այսօր փոքրամասնութիւն եղող քաղաքական ուժերու աւելի կարծր կամ ծայրահեղ դիրքերուն, եւ ընդդիմադիր «լուծումնամէտ» ուժերուն միջեւ, ապահովելու թէ համընդհանուր նեցուկ եւ թէ ալ իր քաղաքական ապագան: Մինչեւ այսօր ան խուսափած էր Կիպրոսի հարցին մասին ճշգրիտ դիրք առնելէն, պահուըտած Թաթարի ու Անգարայի ծայրահեղ կեցուածքին ետեւ, ինչպէս նաեւ աջ ու ձախ կատարուած անորոշ լոզունքներու եւ յայտարարութիւններու քողին տակ: Այսօր, երբ Էրհիւրման (զինուած 65%+ ջախջախիչ յաղթանակով), երկխօսութեան ձեռք կ’երկարէ, Խրիստոտուլիտիս եւս պարտադրուած է թէ´ տեղական հանրութեան եւ թէ ալ միջազգային հանրութեան առջեւ (իր ընտրութենէն ետք առաջին անգամ ըլլալով) յստակ ուղղութիւն ճշդելու եւ «համոզելու» թէ պատրաստէ երկխօսութեան ընդմէջէն գալիք լուծումին:
Չմոռնանք, թէ 2004-ի եւ 2017-ի լուծման փորձերէն ետք, յունական կողմը ոչինչ կորսնցուց, բացի իր «համբաւ»էն, մինչ թրքական կողմը մնաց իր «մեկուսացուած» վիճակին: Այդ է Էրհիւրմանի այսօրուան խաղը. եթէ լուծման գործընթացը չյաջողի, մանաւանդ յոյն կիպրացիներու դիրքերուն պատճառով, թուրք կիպրացիները պահանջելիք ունին միջազգային հանրութենէն` պիտի ուզեն իրենց նկատմամբ միջազգային արգելքներու վերացումը:
Այս բոլորին առընթեր, մեծ դեր ունի խաղալիք տարածաշրջանին վրայ խաղցուող ուժանիւթի եւ Պաղեստին-Իսրայէլ հակամարտութեան ընթացքները, նաեւ` Թրամփի եւ Եւրոմիութեան միտումները: Հետեւաբար, յառաջիկայ հինգշաբթի կայանալիք առաջին Խրիստոտուլիտիս-Էրհիւրման հանդիպումէն շատ բան կայ ակնկալելիք, որպէս հանգուցալուծող եւ տրամադրութիւնները յստակեցնող քայլ:
Ունի՞ն արդեօք երկու ղեկավարները (ու իրենց ետին կանգնած գերոյժերն ու տարածաշրջանային խաղացողները) կիպրական հարցով դէպի լուծումներու փուլ առաջնորդելու կամ ուղորդելու քաջութիւնը: