Հոտ է գալիս կրկին արյան
Այս վարպետի եփած ճաշից:
–Վհո՞ւկ է սա հնադարյան,
Թե՞– շառավի՞ղ դաժանասիրտ
Մի Թեմուրի կամ Աբբասի,
Որ նախահոր խանդով լեցուն՝
Ցարերի գահն հասած այսօր
Անծայրածիր ծովում արյան՝
Ձեռքին՝ Մարքսյան ավետարան՝
Հրդեհների հուրհուր բոցում
Երկրագնդի մի փողոցում
Իր «Ջաբուլգան» է կառուցում…
(Ե. Չարենց, Վերջին խոսք, էջ 123)
Քաղուած ՝Գրականագէտ Սէյրան Գրիգորեանի ՖՊ-եան էջէն