Դիմատետրի մտքի բարեկամներ էջի համակարգող, տաղանդաւոր արուեստագէտ՝ Ճօրճ Ամպարճեան կը գրէ՝
Այսօր ընկերային ցանցերէն տեղեակ եղայ մեծ արուեստագէտ (Երգիծանկարիչ) Մասիս Արարատեանի մահուան մասին։
Ան Թուրքիա չէ այցելած: Նման անուն-մականունով անձ մը, մանաւանդ Թուրքիոյ դէմ արտադրած իր յանդուգն ծաղրանկարներուն պատճառով, վստահաբար, Արարատին ու Մասիսին նման, ինք եւս «բռնագրաւուած» պիտի մնար այդ անարդար երկրին մէջ:
Մասիս սկսած է գծել շատ կանուխ տարիքին եւ իր մատիտով աշխարհի խիղճը ուշադրութեան հրաւիրած է Հայոց Ցեղասպանութեան ճանաչման ի խնդիր։
Իր նշանաւոր խօսքը`
«Զինուորը իր զէնքով, իսկ ես մատիտովս կը պայքարիմ թուրքին դէմ»:
Մասիսի օգտագործած զէնքը` իր մատիտը, շատ աւելի հզօր է, քան` որեւէ մահացու զէնք:
Ծանօթ ըլլալով հանդերձ իր արուեստին, շատ տեղեկութիւններ չունիմ իր անցեալին մասին, բայց իր արուեստը ամէն ինչ կը պատմէ իր մասին ։
Կիլիկիայէն գաղթած բազմանդամ ընտանիքի մը զաւակը, որ կեանքին առաջին երկու տասնամեակը, Հալէպի մէջ անցընելէ ետք հաստատուած է Լիբանան, ապա` Լիբանանի քաղաքացիական պատերազմի պատճառով, դարձեալ բռնած է գաղթի ճամբան` խարիսխ նետելու սփիւռքի ամենամեծ հայկական գաղութներէն մէկը դարձած Լոս Անճելըս:
Մասիս Արարատեանի գործերը հրապարակուած է Հայկական բոլոր թերթերուն մէջ։
Աստուած հոգին լուսաւորէ մեծ արուեստագետին։
Գրառումը՝ Ճօրճ Ամպարճեանի