Արցախի Գրողների միությունը հայտնում է, որ կյանքից հեռացել է արցախցի բանաստեղծ, հրապարակախոս, իր երկրի ու հողի նվիրյալ զավակ Սերժ Առաքելյանը։
Սերժ Առաքելյանը ծնվել է 1948թ. նոյեմբերի 17-ին, Արցախի Մարտունու շրջանի Խերխան գյուղում:
Ստեփանակերտի պետական մանկավարժական ինստիտուտի բանասիրական ֆակուլտետն ավարտելուց հետո երկար տարիներ աշխատել է Բաքվում՝ հայերենով հրապարակվող «Կոմունիստ» թերթի խմբագրությունում: 1988 թ.-ին տեղափոխվել է Երեւան: Աշխատել է տարբեր թերթերի եւ ամսագրերի խմբագրություններում: 1994-2004 թվականներին ծառայել է հայոց ազգային բանակում` որպես զինվորական լրագրող: Պահեստազորի մայոր է: Հեղինակել է բանաստեղծական եւ արձակի 6 ժողովածու, ինչպես նաև բազմաթիվ ակնարկներ ու հրապարակախոսական հոդվածներ: Արցախի գրողների միության անդամ է:
ՍԵՐԺ ԱՌԱՔԵԼՅԱՆ
ԶՈՐԱՎԻԳ ԵՂԻՐ
Տե՛ր, Արցախն իմ մի բուռ
Սուգ է հագել նորից,
Հեծեծա՜նք է այնտեղ
Ու տնքոց է ցավի...
Այնտեղ դեղին ծուխ է
Ելնում վիհ ու ձորից,
Փակում լույսով ծփող
Հովիտներն իմ ծավի։
Որոտմունք է այնտեղ
Ու արճիճի շառաչ,
Քարափներիս զարկվող
Մրրիկներ են վայրի...
Աղոթք է ծնկաչոք,
Խոնավ ու ձիգ հառաչ
Ու ծաղիկ է լլկվող,
Ա՜խ, ծննդավայրի։
Ակութներ են մարող՝
Սեւ հեղեղին մատնված
Ու կանչեր են ցավոտ,
Ու ձայներ են լացի,
Ու լեզվակ է զանգի
Դավի ձեռքով հատված,
Արտասուք է ու ճիչ
Այրվող լուսաբացի...
Ու զինվոր է հանգչող
Բարձունքի ցուրտ լանջին՝
Լուսաբացն այդ
Փակվող կոպերի տակ առած.
Բռունցքի մեջ հող է՝
Գորո՜վ է մոր կանչի,
Իսկ շուրթերին ցասում
Ու խռովք է մարած։
- - - - - - - - - - - - -
Տե՛ր, Արցախն իմ մի բուռ...
Սի՜րտ է նա ծվատվող՝
Թունոտ ու արնամած
Նեռի սկուտեղին...
Հեծեծանք է այնտեղ
Ու ջղե՜ր են հատվող,
Սատար եղիր, Տե՛ր իմ,
Ու զորավիգ եղիր...
06.11.2020 թ.