11.09c
Երեվան
չրք, ապր 16
31 Մայիսին ԱԳ նախարարի պաշտօնակատար Արա Այվազեանը հրաժեշտի հանդիպում ունեցած է ԱԳՆ անձնակազմի հետ:
Իր խօսքին մէջ Արա Այվազեանը, մասնաւորապէս, նշած է. «Երբ ես համաձայնեցի ստանձնել այս պաշտօնը, դա իմ կեանքի ամենադժուար, բայց, միեւնոյն ժամանակ, ամենահեշտ որոշումն էր: Հեշտ որոշում էր, քանի որ ես՝ անձնապէս, եւ վստահ եմ՝ Դուք՝ բոլորդ, գիտակցում էինք, որ պարտք ունենք մեր զոհերի առջեւ, պարտք ունենք մեր երկրի առջեւ: Դժուար էր, քանի որ շատ լաւ հասկանում եւ գիտակցում էի, թէ ինչ հսկայական պատասխանատուութիւն է ինձ վրայ եւ մեր բոլորի վրայ, քանի որ մենք իրաւունք չունէինք սխալուելու: Մենք իրաւունք չունէինք անելու այնպիսի քայլ, որի համար հետագայում մեր ժողովուրդը եւ մեր պատմութիւնը մեզ չէր ների:
Երբ ստանձնեցի այս պաշտօնը, ես յայտարարեցի, որ դիւանագիտութիւնը պարտուած չէ, եւ մինչեւ այսօր էլ պնդում եմ, որ մեր դիւանագիտութիւնը պարտուած չէ: Շատերն ինձ հետ համաձայն չեն, բայց այս ընթացքում մենք բոլորս՝ այստեղ եւ դեսպանութիւններում գտնուողներս, ապացուցեցինք, որ ոչ միայն պարտուած չենք, այլ նաեւ կարողանում ենք մեր պետական եւ ազգային շահերը առաջ մղել եւ նշել կարմիր գծերը: Այս տարի, երբ լրանում է մեր նախարարութեան 30-ամեակը, կարեւոր շրջան է, հասունութեան շրջան է. կարծես թէ մենք այս ողջ ընթացքում պատրաստուում էինք այս օրերին, այս ժամանակներին:
Ես շատ դժուարութեամբ եմ այս որոշումն ընդունել, բայց երբ ստանձնել եմ այս պաշտօնը, ինձ համար եղել է մի չափանիշ. այս նախարարութիւնը, որ ծնունդն է անկախութեան, պէտք է անշեղօրէն պաշտպանի մեր ինքնիշխանութիւնը, մեր անկախութիւնը, մեր պետական, ազգային շահերը։ Յոյսով եմ, որ ձեզ ամօթով չեմ թողել, եւ իմ հրաժարականի որոշումը պայմանաւորուած էր հենց այդ պատճառով, որպէսզի երբեւիցէ որեւէ կասկած չլինի, որ այս նախարարութիւնը կարող է ինչ-որ քայլ անել կամ համաձայնութիւն տալ ինչ-որ գաղափարների, նախաձեռնութիւնների, որոնք մեր պետականութեան, մեր ազգային եւ պետական շահի դէմ են եղել։ Մենք միասին երկար ճանապարհ ենք անցել, եւ այսօր ես ձեզ հրաժեշտ եմ տալիս ամենաբարի յիշողութիւններով։
Մեր ողջ անձնակազմին՝ դիւանագետներին եւ ոչ դիւանագետներին, մենք մի ընտանիք ենք եղել, իմ խորին շնորհակալութիւնն եմ յայտնում։ Ձեզ մաղթում եմ նոյն ոգով շարունակել աշխատել։ Եւ իմ խորհուրդը. ընդհանրապէս դիւանագէտը ընկալուում է որպէս յարմարուող, համակերպուող, սուր անկիւններից խուսափող անձ։ Ես կարծում եմ՝ այս դժուարին պայմաններում մենք դրա իրաւունքը չունենք, եւ մեր մէջ, իսկապէս, գնալով, վստահ եմ, կը լինեն սկզբունքային դիւանագէտներ, ովքեր ուղենիշ կը դառնան մեր հասարակութեան համար։ Մէկ անգամ եւս շատ շնորհակալութիւն եւ ձեզ ամենայն բարիք»։
