Սոսե Ղլեջյան
Զարմանում եմ, որ հայության մեջ կան մտավորականներ, լուռ ու անտարբեր են Հալեպում տեղի ունեցող ողբերգության հանդեպ, փոխանակ միաձայն ու միահամուռ ձայն բարձրացնելու և գոնե այդ ձևով փրկելու 100 տարի առաջ նույն ողբերգական ձևով այդ քաղաքում հայտնված հայի բեկորների ժառանգներին...
Այս տրամադրությունը կրողները , որոնք բարձրաձայն հաճախ կրկնում են. «Հիշում եմ և պահանջում եմ...», և միգուցե գրում են ահասարսուռ բանաստեղծություններ ու գրքեր ցեղասպանության մասին, անտարբեր են այսօր տեղի ունեցողի նկատմամբ....
Նրանց մի բառ է սազում՝ երկերեսանի և ազգային ողբերգությունը մոդայի վերածածներ, որոնցից շատերի շապիկային էջը դեռ զարդարում է 100-ամյա տարելիցի անմոռուկը կամ դեռ իրենց կրծքի վրա առիթով կամ անառիթ կրում են այդ անմոռուկի կրծքանշանը...
Հալեպը վտանգի մեջ է...
Ոտքի կանգնենք հայություն՝ ողջ աշխարհի...