image

Սիրիահայ վարսավիր. Պզտիկ ձուկը կրնա՞ մեծ ձուկին հետ հաց ուտել

Սիրիահայ վարսավիր. Պզտիկ ձուկը կրնա՞ մեծ ձուկին հետ հաց ուտել

«Սիրիայում մեկ հոգին աշխատելով կրնա երկու ընտանիք պահել, հոս երկուքն աշխատելով՝ չեն կրնար մի ընտանիք պահել»,- «Արևելքի» հետ զրույցում ասում է սիրիահայ Ջորջ Բեդուրյանը:

Ջորջը 30 տարի է՝ վարսավիրությամբ է զբաղվում: 16 տարեկանում վարպետի մոտ մասնավոր դասընթացներն ավարտելուց հետո նա կարողացել է ոչ միայն հայտնի վարսավիր դառնալ, այլեւ ծննդավայր Քեսաբում ու այլ քաղաքներում բացել իր վարսավիրանոցները, հիմնել ընտանեկան բիզնես, կարճ ասած՝ բարեկեցիկ կյանք ապահովել:

«Շատ լավ, նորմալ պայմաններով ապրել ենք»,- ասում է նա:

Չնայած վարսավիրի գործով հնարավոր է եղել բավարար գումար վաստակել, այդուհարդերձ, Ջորջը երկրորդ աշխատանք անելուց չի հրաժարվել, սկսել է շամպուններ, կերատին պատրաստել ու վաճառել: Ասում է՝ ոչ թե արագ հարստանալ էին ուզում, այլ պարզապես աշխատանքն էր ձգում:

Ջորջը Հայաստանում առաջին անգամ դեռ 10 տարի առաջ է եղել՝ որպես զբոսաշրջիկ: Կարճատեւ այցի ընթացքում հասցրել է ճանաչել Երեւանն ու երեւանյան մշակույթը, կոլորիտը… Ասում է ՝ այս տարիների ընթացքում թե միջավայրը, թե մարդիկ շատ են փոխվել: Սերը Հայաստանի ու հայաստանցիների նկատմամբ հենց առաջին հանդիպումից է ծնվել, սա է պատճառը, որ Սիրիայում պատերազմը պայթելուց հետո Ջորջը Հայաստան տեղափոխվելու որոշում է կայացրել:

«2013-ին եկա Հայաստան: Համոզված էի, որ այստեղ ալ ամեն բան լավ է լինելու. արհեստավոր մարդն իր տեղը գտնում է, որտեղ էլ ապրի:»,- Հայաստան տեղափոխվելու տրամադրություններն է փոխանցում սիրիահայ վարսահարդարը:

Ակնկալիքներից, սակայն, ոչ բոլորն են արդարանում:  Երեւանում Ջորջը թեպետ աշխատանք գտնում է, սակայն իրական ծախսերը մի քանի անգամ գերազանցում են եկամուտները: Իր բիզնեսը Հայաստանում հիմնելու նպատակով Ջորջը 5 մլն դրամի վարկ է վերցնում՝ սկսում շամպուններ արտադրել նաեւ Երեւանում:Զրուցակիցս նշում է՝ վարկը վերցնելիս պատկան մարմինները խոստացել են աջակցել նաեւ իրացման հարցում: Խոստացված աջակցությունը, սակայն, չի եղել:

«Շուկան այստեղ շատ փոքր է: Այդքան վաճառել չես կարող, որ ե՛ւ վարկը փակես, ե՛ւ տունին վարձը տաս, եւ տրանսպորտի ու մյուս ծախսերը հոգաս,- ասում է Ջորջը:- Իմ պատրաստած շամպունները հիմնականում իմ հաճախորդներն են առնում: Ես չեմ կարող  «ՍԱՍ», կամ  «Երեւան Սիթի» մտցնել իմ ապրանքը. պզտիկ ձուկը կըրնա՞ մեծ ձկան հետ հաց ուտիլ»:

Փոքր եւ միջին բիզնեսի զարգացումը Հայաստանում գրեթե անհնար է դարձել. հարկային արտոնություններից օգտվելու փոխարեն մանր եւ միջին ձեռնարկատերերն օրեցօր ավելի ու ավելի են խրվում վարկային պարտավորությունների  տակ: Խորքային փոփոխություններ են անհրաժեշտ, համոզված է Ջորջը:

«Գոնե սկզբնական շրջանում պետք է նրանց ազատել հարկերից, մինչեւ ոտքի կկանգնեն, կկարողանան հարկ տալ. պետությունն ալ կշահի, բիզնեսմենն ալ կշահի, նոր աշխատատեղեր ալ կստեղծվեն»,- ասում է նա:

Վարկային պարտավորությունները մարելու եւ Երեւանում կեցության համար անհրաժեշտ նվազագույն ծախսերը հոգալու համար սիրիահայ վարպետը միաժամանակ երկու վարսավիրանոցում է աշխատանքի անցել, երկուսն էլ՝ Մաշտոցի պողոտայում:

«Այստեղ մի տեղ աշխատելով չես կրնար ապրիլ: Եթե հնարավորություն լինի, 4 տեղ ալ կաշխատիմ, որ կարողանամ իմ ընտանիքը պահել,- ասում է նա ու ավելացնում,- մենակ բիզնեսի հարցն է, որ մեզ Հայաստան կնեղի, մնացած ամեն ինչ այստեղ լավ է՝ միջավայրը, կլիման, ապահովությունը… Հայրենիքդ է ի վերջո»:

Հայաստանը, հայրենիքում ապրելու բերկրանքից բացի, Ջորջին ընտանեկան երջանկությունը զգալու հնարավորություն էլ է տվել: Հենց Երեւանում է նա հանդիպել իր կեսին եւ ընտանիք կազմելու որոշում կայացրել:

«Ամենամեծ բանը, որ Հայաստանը տվել է ինձ, իմ կինս ու երեխաս են»,- ասում է նա: