Սիլվա Կապուտիկյան
Գիշերային ռեքվիեմ
...Կ՚ անձրեւէ, տղաս... աշունը թաց է,
Ուրկից հայտնվեց կախաղանը այս.
Գիշերը ամբողջ աչքերս բաց են,
Քեզ որտե՞ղ տարան, ի՞նչ արին տղաս:
Անխռով անցավ մեր ողջ ցերեկը,
Մինչ այնտեղ՝ ճոճվող քո մարմինն էր սառ...
Մեզ համա՛ր էիր որոնում ելքը,
Մոլորված, մոլի սակայն մեզ համար:
Այդ դու՛ չմեռար, մենք ենք մեռածը,
Մենք՝ մեղկության մէջ հափրացած սերունդ.
Կ՚անձրեւէ, տղաս... Աշունը թաց է,
Թաց՝ աչքերուն պես խեղճ, խաբված սերունդ...