24.09c
Երեվան
չրք, հնս 25
Մենք մեր գիտակցությունից թաքուն հավատք ենք պահում, որ մեր մահվանից հետո մի ինչ-որ կյանք ենթակա չէ մահվան: Դրա համար է, որ մենք սարսռում ենք` մտածելով գերեզմանի սառնության մասին, ցավ ենք զգում մեր մեռած մարմնի համար և չենք հաշտվում, թե մեռնելուց հետո ո՛չ կտեսնենք, ո՛չ կլսենք և ո՛չ էլ կզգանք... Սրա համար է, որ ծնողները երջանիկ են իրենց զավակների նմանությամբ, եթե նույնիսկ նրանք ժառանգում են իրենց պակասությունները: Այդ նշաններով նրանք տեսնում են իրենց` իրենց մահվանից հետո... (Հովիկ Չարխչյանի Ֆէյսպուքեան Էջից:)
