-3.91c
Երեվան
կրկ, դկտ 08
Գանատահայ (արմատներով՝ Լիբանանէն) մեր հայրենակից՝ Թորոս Մէլէնկիչեան (Տ. Տաթեւ քահանայ) կը գրէ՝
Իմ սիրելի լրագրողներէն մին։ Յաճախ կը կարդամ իր գրութիւնները, և հաճոյքով կը հետեւիմ իր մեկնաբանութիւններուն։
Վերջերս գրութիւն մը հրապարակած է «թերթելով սփիւռքեան մամուլ -1-կամ ՌԱԿ գերխնդիրը` հաշտութիւնն է"։ Սագօն կ'անդրադառնայ Դոկտ. Արշավիր Կէօնճեանի Մոնթրէալի «Ապագայ» շաբաթաթերթին մէջ հրապարակած մէկ յօդուածին։ Շատ գնահատելի և տեղին են Սագօ Արեանի մեկնաբանութիւնները։
Սակայն կուզեմ տարբեր տեսանկիւնէ մօտենալ և իմ համեստ կարծիքը յայտնել մեկնաբանութեանց առանցքային նիւթին` "կուսակցութիւններուն"։
Իմ կարծիքով, սփիւռքահայութեան աւելի քան հարիւր տարիներու ձախող գործունէութեան և մեր ժողովուրդի (հոգևոր և մշակութային իմաստով) ուծացման և այլասերման մէջ իրենց մեծագույն պատասխանատուութիւնը ունին կուսակցութիւնները։ Եթէ մէկը կրնայ հակառակը ապացուցել ներողություն կը խնդրեմ։ Ձախող կ՚ըսեմ, որովհետև Ա. ազգապահպանման գործի մէջ ձախողեցանք։ Ամերիկայի այլասերած, ուծացած և իրենց ինքնութիւնը կորսնցուցած գաղթօճախները ձեզ ապացոյց։ Բ. Անկախացման աւելի քան երեսուն տարիներուն ըստ արժանւոյն չկարողացանք հայրենիքը զօրացնել բոլոր առումներով։ Գ. Ունենալով հսկայական սփիւռք չկարողացանք կազմակերպել գէթ փոքր մասշտաբի ներգաղթ։
Պարզից աւելի պարզ է, որ Սփիւռքի մէջ կուսակցութիւնները չէին կրնար և չեղան համախմբող և միաւորող ուժ։ Ընդհակարակը անոնց գոյութիւնը ստիպեց մեզ ապրիլ անջատաբար և գործել թշնամաբար։ Մինչ պէտք է ըլլայինք սերտօրէն շաղախուած և ներդաշնակուած մեր ապագայ ծրագիրներուն և ազգային իղձերուն արդիւնավետ իրագործմանը համար։
