-1.91c
Երեվան
կրկ, դկտ 21
Կ'ապրե՜ն, կ'ապրեն, բոլորն էլ կ'ապրեն,
Սրտերը հպարտ, սրտերը վհատ,
Սրտերը հարուստ, թշուառ կամ անյայտ,
Բոլորն էլ կ'ապրեն։
Աշխարհն էլ փոփոխ զաւակներով լի,
Մերթ կը նորոգուի՝ մերթ կը թալանուի,
Շէնքերն երկնաբերձ կը դառնան փոշի,
Բայց իր նորընծայ արեւածագում՝
Աշխարհն էլ կ'ապրի։
Սակայն ապրել կայ եւ ապրել կեանքում,
Շատեր ապրում են որպէս թէ ծառայ,
Իսկ շատեր որպէս՝ անվկանդ արքայ,
Շատեր մեղադրում՝ Արարչի շունչին
Իրենց գործադրած մեղքերին կամայ,
Իսկ շատ անմեղներ հպատակ Տիրոջ՝
Սուրբ կանոններից նաեւ հալածւում,
Բայց եւ... դեռ ապրում։
Իսկ սուրբ հաւատը, մեր կեանքից էլ թանկ,
Մէջը խորասոյզ փորձութիւնների՝
Աղերսում է դեռ...
Երբ մեր խորամանկ անհաւատութիւնն
Հարցեր ստեղծում հաւատացեալին,
Եւ շատ աւելի՝ մարդուն առաքեալ...
Հակառակ մեղքին՝ հաւատն ապրում է,
Ու միշտ էլ կ'ապրի։
Սիրելի ընկեր,
Թող չվհատուես հարցերով կեանքի,
Բայց թէ ուզում ես իմաստաւորել կեանքը մարդկային՝
Քո կեանքի համար՝ ապրել է քեզ պէտք,
Ապրելու համար՝ Աստուած է քեզ պէտք,
Իսկ ճանաչելո՛ւ ճշմարիտ Աստուած՝
Ամէնից աւել՝ սիրե՜լ է քեզ պէտք,
Որ տաս անտունին՝ սիրտը քո բիւրեղ,
Յանձնես թշուառին՝ սէրը քո անեղ,
Որ քեզ կեանք տըւող Աստուածըդ հաճի,
Որ դու լա՛ւ ապրես, դու՝ երանելի...
Կայլակ
«Ոսկէ Օրէնքը» գիրքէն
