6.09c
Երեվան
շբթ, դկտ 27
19-ամեայ Միքայէլ Յարութիւնեան զոհուած է 11 հոկտեմբերին, Հատրութ: Մահուան գոյժը հարազատները իմացած են 2 օր անց: Միքայէլ Յարութիւնեան մինչեւ զոհուիլը հասցուցած էր զանգելու ու վերջին անգամ լսելու մօր ձայնը: Մօրը ըսած էր՝ մի՛ վախնար:
«Զանգեց, ըսաւ՝ մամ, երկար ժամանակ չեմ զանգի, բայց ամէն ինչ լաւ է, չվախենաս: Դա մեր վերջին խօսակցութիւնն էր», - կը պատմէ Միքայէլի մայրը՝ Սիրանուշ Յովհաննիսեան:
Իրեն բնորոշ հոգատարութեամբ Միքայէլ կը մտածէր բոլորի մասին: Ծնողները Միքայէլի անվախութեան ու խիզախութեան պատմութիւնները ընկերներէն իմացած են: Միքայէլն ու վախը անհամատեղելի եղած են:
«Վերեւում էին երեխեքը: Երբ զանգում էի՝ դիրքերում կանգնած էր: Ասում էի՝ Միքո ջան, այդտեղ բացի քեզնից ուրիշ մարդ չկա՞յ, մի քիչ հանգստացիր, ասում էր՝ մամ ջան, տղաների մի մասը նորակոչիկներ են: Աստուած ինձ հետ է, ինձ բան չի լինի», -կը պատմէ տիկին Սիրանուշ:
Նոյնիսկ բուռ մը հող չէր պատրաստուիր զիջիլ թշնամիին: Ընկերները զգուշացուցած էր, որ դիրքը իրենց պիտի ըլլայ նոյնիսկ իր կեանքի գնով: Միքայէլի համար մարդը բարձր արժէք էր, բայց հայրենիքը աւելի գերադասելի էր:
«Մինչեւ վերջին պահն էլ ասում էր՝ ամէն ինչ կ'անեմ, բայց դիրքը չեմ զիջի: Եթէ պէտք լինի՝ կը պայթեցնեմ ինձ, բայց դիրքը պիտի մերը մնայ», - կը պատմէ Միքայէլի մարտական ընկեր՝ Սամուէլ Պալոյեան:
Այն, ինչ մնացած է Միքայէլէն, նկարներն են ու գրպանը գտնուած իրերը, զորս մայրը կը փայփայէ աչքի լոյսին պէս: Միքայէլի գրպանէն գտած էին հեռախօսը, որով վերջին անգամ զանգած էր մօրը, գրառումներ ու հաշուարկներ, նաեւ նամակ՝ աշակերտէն:
Միքայէլին յուղարկաւորութիւնը տեղի ունեցած է իրենց գիւղի՝ Ջրառատի յուշարձանէն ներս: Այստեղ 4 շիրիմ կայ, որոնցմէ 3-ը 90-ականներու պատերազմի ազատամարտիկներունն են, 4-րդը՝ դեռ թարմ` Միքայէլինը:
Մանրամասնութիւնները՝ տեսանիւթով:
