-2.91c
Երեվան
կրկ, դկտ 22
Խորքը իմ լանջիս, սրտիս հառաչուն՝
Թիրախըդ անհաս՝ կը մնայ անմար,
Քանզի զոհեցիր սիրովըդ անհուն,
Բոց կեանքիդ մատղաշ արեւները վառ։
Ընծայ է տխուր արիւնըդ գոռուն,
Ու սրբանըւէր, հաւատքի խորան,
Վիշտըդ թաղելուդ՝ խոր, խճոտ ճամբուն,
Սիրտըդ կարեվէր մնաց ախոյեան։
Եւ անդ մըթագնած սեւ ամպերու տակ,
Հոգիդ կ՚երերայ տակաւին անպարտ,
Արիւնըդ դեռ թաց՝ կը մնայ կայտառ
Հայ հողին վրայ խոնարհ ու հպարտ։
Չես մեռած երբե՛ք, հոգիդ մեզ հետ է,
Կամքիդ յուսադրիչ պահերը կու գան,
Ո՜վ սէրերու սէր, զինուոր իմ լոյսէ,
Թող բացուին աչքերդ, տեսնեն ապագան։
Ցնծացէ՛ք մարդիկ, ցոլացէք աստղեր,
Հայ զինուորիս սուրբ հոգւովը արեան,
Դուք՝ խաչեալ ազգիս միաշունչ հայեր,
Միացէք՝ Սփիւռք, Արցախ, Հայաստան։
Կայլակ
