image

Բերձորը պահելու տարբերակներ կան. Կարէն Միրզոյեան

Բերձորը  պահելու տարբերակներ կան. Կարէն  Միրզոյեան

44-օրեայ պատերազմի ծանր հետեւանքները Հայաստանի համար վկայում են, թէ որքան կարեւոր էր Արցախը Հայաստանի անվտանգ գոյութեան եւ զարգացման համար: Եթէ այդ կարեւորութիւնը չգիտակցենք, չտարուի աշխոյժ դիւանագիտական աշխատանք բոլոր հնարաւոր ուղղութիւններով, ի հարկէ, յայտնուելու ենք շատ ծանր իրավիճակում, որը կարող է վտանգել նոյնիսկ մեր պետականութիւնը:

 

«Ես համոզուած եմ, որ մենք ունենք տարբերակներ Բերձորը պահելու. խօսքը միայն Բերձորի ու Աղաւնոյի մասին չէ, այլ ընդհանրապէս Արցախի ու Հայաստանի գոյութեան մասին է»: Այս մասին նշեց Արցախի նախկին ԱԳ նախարար Կարէն Միրզոյեան:

«44-օրեայ պատերազմի ծանր հետեւանքները Հայաստանի համար վկայում են, թէ որքան կարեւոր էր Արցախը Հայաստանի անվտանգ գոյութեան եւ զարգացման համար: Եթէ այդ կարեւորութիւնը չգիտակցենք, չտարուի աշխոյժ դիւանագիտական աշխատանք բոլոր հնարաւոր ուղղութիւններով, ի հարկէ, յայտնուելու ենք շատ ծանր իրավիճակում, որը կարող է վտանգել նոյնիսկ մեր պետականութիւնը», ըսաւ ան:

Հարցին, թէ ի՞նչը կրնայ բեկում մտցնել այս իրավիճակին մէջ, ան պատասխանեց. «ՀՀ իշխանութիւնները տանում են որոշակի բանակցային գործընթաց, որը շատ զաւեշտալի է: Այսօրուայ իշխանութիւնները ժամանակին մեղադրում էին նախկին իշխանութիւններին, որ ամէն ինչ գաղտնի են պահում, բայց այսօր գաղտնիութեան շղարշն աւելի խիտ է, քան նախկինում:

Այն, որ ընդդիմութիւնը, բազմաթիւ քաղաքական գործիչներ` անկախ իրենց քաղաքական մօտեցումներից, հնչեցնում են ահազանգը, նաեւ յստակ առաջարկներ են անում, ասում են, որ Հայաստանը պէտք է յստակ արտաբերի, որ նոր ճանապարհի անցկացումը չի նշանակում ինչ-որ հողերի օտարում յօգուտ Ատրպէյճանի: Խօսքը նաեւ այն մասին, որ թոյլ չտանք, որ Արցախի տարածքը գնալով աւելի ու աւելի փոքրանայ: Այդ միտումը պէտք է կանգնեցուի: Դրա համար, ի հարկէ, պէտք է հետեւողական դիւանագիտական աշխատանք, նաեւ պետականաշինական աշխատանք: Նկատի ունեմ բանակի շուտափոյթ վերականգնում, բանակի իրական բարեփոխում, ոչ թէ այն կինոթատրոնային բարեփոխումը, որը մեզ ներկայացւում է պետական ալիքների կողմից` ճաշատեսակների բարելաւում, վարտիքների մատակարարում եւ այլն: Պատերազմը չեն յաղթում վարտիքով ու ելակով, յաղթում են ամուր, պատրաստուած եւ հայրենիքի գաղափարին հաւատարիմ զինուորներով: Դիւանագէտներն էլ ամրագրում են այդ յաղթանակները»: