Ամերիկահայ գրող Ուիլյամ Սարոյանը 1957-ին այցելել է Վենետիկի Մուրատ-Ռափայելյան վարժարան, ուր հանդիպում է ունեցել հայ աշակերտների և վարժարանի պատասխանատուների հետ: Վարուժ Մավլյանի տրամադրած լուսանկարներում երևում է, որ Սարոյանը նաև մասնակցել է վարժարանի տարեվերջյան միջոցառմանը:
Մուրատ-Ռափայելյան վարժարանը հիմնադրվել է 1836 թվականին, Մխիթարյան միաբանության նախաձեռնությամբ, էդվարդ Ռափայելի Ղարամյանի միջոցներով:
1917 թվականին տեղափոխվել է Հռոմ, 1918 թվականին՝ նորից Վենետիկ։ Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի ժամանակ փակվել է, վերաբացվել 1950 թվականին։ Սկզբնական շրջանում վարժարանն առաջնորդվում էր գիմնազիական ծրագրով, ուներ 6-ամյա դասընթաց։ 1867 թվականին Ֆրանսիայի, իսկ 1879 թվականին Իտալիայի կառավարությունները Մուրատ-Ռափայելյան վարժարանն օժտում են լիցեյական իրավունքներով։
Շրջանավարտներից են Դանիել Վարուժանը, Թովմաս Թերզյանը, Մ․ Աճեմյանը, Վ․ Սվաճյանը, Ա․ Արապյանը, Վահրամ Փափազյանը, Հակոբ Փափազյանը, Էդգար Շահինը, Զարեհ Մութաֆյանը, Գուրգեն Ալեմշահը, Էդգար Մանասը, Սրապիոն Հեքիմյանը և ուրիշներ։ Վարժարանում սովորել են նաև եվրոպացիներ։ Անվանի հայագետներից Հյուբշմանը, Պ․ Ֆետտերը, Ֆ․ Նևը, Բրոսսեն, Է․ Դյուլորիեն, Ն․ Յորգան, Ֆ․ Ֆեյդին և ուրիշներ մշտական կապերի մեջ են եղել Մխիթարյանների և Մուրատ-Ռափայելյան վարժարանի հայագետների հետ։
Վարժարանն այսօր չի գործում: