Թուրքիոյ արեւմտեան Այտըն նահանգի Նազիլլի շրջանին մէջ օրեր առաջ քաղաքային այգիի կառուցման աշխատանքներու ընթացքին երկու հայկական գերեզմանաքարեր գտնուած են:
Այտըն քաղաքի թանգարանի աշխատակազմը վերծանած է այդ գերեզմանաքարերու վրայի գրութիւնը, որմէ պարզ դարձած է, որ գերեզմանաքարերէն մէկը պատկանած է 1600թ. մահացած քահանայ Մովսէսին, իսկ միւսը՝ 1769թ. մահացած քահանայ Մարտիրոսի կնոջ՝ Եփրաքսիային:
Գերեզմանաքարերուն վրայ եղած են հետեւեալ գրութիւնները.
«Այստեղ կը գտնուի Յովսէփի որդի՝ քահանայ Մովսէսի գերեզմանը»:
Մահուան թուականը 1108 է հայկական օրացոյցով, որ կը համընկնի 1660 թուականին:
«Այստեղ կը գտնուի Մարտիրոս քահանայի կնոջ՝ Եփրաքսիայի գերեզմանը»:
«Ան կը խօսի Աստուծոյ ողորմութեան մասին եւ կը յիշէ Աստուծոյ առատաձեռնութիւնը: Ան փրկութիւն կը հայցէ եւ գիշերուան ժամուն կը խնդրէ հաւատցեալի զօրացումը: Աստուծոյ գործերը մեծ են եւ անոր գաղտնիքները խոր են, եւ Աստուած է իմ օգնականը: Եւ վերջն ալ ան սուրբ հրեշտակներուն կը ձայնէ»:
Մահուան տարեթիւն ըստ հայկական օրացոյցի 1217 է, որ կը համապատասխանէ 1769 թուական:
Աղբիւրը՝ «Նազիլհաւատիս»