Յարութիւն վարդապետ Պզտիկեան
Ատիս արժանի է մեր ամէնուն յարգանքին և աղօթքներուն: Շատ մեծ դեր խաղաց իր քաղցր ձայնով և հայերէն երգերով Պուրճ Համուտի տուներէն դուրս շպրտելու Կիլիկիոյ գաղթական հիւղաւանէն թրքական-հնդկական կարօտի երգերը և իր արշաւը շարունակելու մինչեւ Քալիֆորնիա:
Կը յիշեմ իմ առաջին հանդիպումս. Վահանի հետ (Ճանսզեան)` Պուրճ Համուտի խանութին մէջ ուր կ՛աշխատէր, ինծի նուիրեց իր առաջին քասէթը` խնդրելով, որ երբ Փարիզ վերադառնամ Ազնաւուրին կարծիքը առնեմ: Խոստումս կատարեցի Շարլ ըսաւ. «Ի՜նչ քաղցր աշուղային ձայն ունի, ըսէ իրեն, որ թող միայն հայերէն երգէ, տասնեակ հազարաւոր են օտար լեզուով երգողները»: Ատիս հաւատաց և դարձաւ մեր ամէնուս սիրելի հայ երգիչը: