Վստահ եմ՝ շատ հայեր նույն մտքերով այսօր դժգոհում են Աստծուց: Սա շատ հասկանալի է: Վերջապես մենք Աստծուց ակնկալում ենք արդարություն և սեր, մանավանդ այն ազգի հանդեպ, որը պարծանք է համարում Քրիստոնեությունը որպես պետական կրոն առաջինը ընդունելու փաստը:
Սակայն թույլ տվեք այս հարցին մյուս կողմից նայել:
Պատկերացնենք, որ Աստված շրջվում է դեպի հայ ժողովուրդը և հարցնում. «Իսկ դու ու՞ր էիր, երբ ես քեզ կանչում էի ապաշխարության և Աստվածահաճո կյանք ապրելու: Դու ինչու՞ չդարձար, երբ Ես քեզ հրավիրում էի արդարության, այն դեպքում, երբ դու մի պատառ հացը գողանում էիր որբի բերանից»:
Ես ինչպե՞ս նստեմ խնջույքի սեղան
Եվ ըմպեմ ուրախ վայելքի գինին,
Երբ որ կխլեն մարդիկ անվարան
Որբի բերանից պատառը հացի...
Դու ինչու՞ որբևայրիի իրավունքը խլեցիր:
Դու ինչու՞ չսիրեցիր քո եղբայր հային ու նրա իրավունքը խլեցիր:
Դու՝ խանութպա՛ն, ինչու՞ կշեռքի մեջ քո հաճախորդին խաբեցիր:
Դու՝ շարքային հայ, ինչու՞ առանց վարանելու ստում և քո մեղքը ուրիշի վրա ես գցում :
Դու ինչու՞ անարգեցիր, արհամարեցիր և վայր գցեցիր քո եղբայր հային, միայն այն պատճառով, որ քեզ նման չէր մտածում:
Դու՝ գործատե՛ր, ինչու՞ քո աղքատ աշխատողի իրավունքները ոտնահարելով՝ անարդար հարստություններ ես կուտակում և զեխ կյանքով ապրում:
Ինչու՞ կաշառք տվիր և կաշառք ուզեցիր տարեց ու անպաշտպան կնոջից, որպեսզի իր արդար գործը իբր կարգավորես:
Դու ինչու՞ թալանեցիր քո պետությունը և քո անձի շահը ավելի բարձր դասեցիր:
Դու ինչու՞ ինձ թողած, պաշտում և աստվածացնում էիր այս կամ այն առաջնորդին կամ ղեկավարին: Ո՞վ է քո Աստվածը:
Ողբալով Երուսաղեմի մեղքերը՝ Հիսուս իր սերը և նրանց պաշտպանելու խոր ցանկությունն արտահայտեց : Նա գիտակցեց, որ մեղքի ճանապարհը տանում է կործանման, իսկ Աստծո ներկայության մեջ կա անվտանգություն: Հիսուսի հետևյալ խոսքերը կարծեք այսօր ուղղված են մեզ.
«Երուսաղե՜մ, Երուսաղե՜մ, որ կոտորում ես մարգարեներին, քարկոծում քեզ մոտ ուղարկվածներին։ Քանի՜ անգամ ցանկացա հավաքել քո երեխաներին, ինչպես հավն է իր ձագերին թևերի տակ հավաքում, բայց դուք չցանկացաք։ Ահա ձեր տունը ձեզ ավերակ կթողնվի»։ Մատթ 23.37
Երուսաղեմը գործում էր ամենածանր մեղքերը: Նրանք քարկոծում էին մարգարեներին ու վերջում խաչեցին Հիսուսին: Մենք էլ տարիներ ի վեր գործում ենք տարբեր մեղքեր և չենք ենթարկվում Աստծուն:
Հիսուս այսօր մեզ կոչ է անում. «Սիրելի՛ հայ ժովովուրդ, ես միշտ այստեղ եմ եղել և քեզ հրավիրել մոտենալ ինձ, պաշտել, սիրել և հնազանդվել: Սակայն դու նախընտրեցիր մեղքը և չարությունը և ինձանից հեռու մնացիր, որպեսզի քո խավար գործերը չբացահայտվեն:
Ա.Մեսչյանի երգն ավարտում է հետևյալ խոսքերով.
Լույս տուր մեզ, Աստված, որ խավարում այս գորշ ճամփա նշմարենք,
Հույս տուր մեզ, Աստված, որ շուրթերով չորցած քեզ գտնենք նորից, ամեն:
Այո՛, երբ Աստծո լույսը մեր սրտերում լինի, մենք անպայման հույս կունենանք:
Աստվածաշնչում Աստված հետևյալ խոստումն է տալիս, որը վերաբերում է նաև հայ ազգին.
«…և իմ ժողովուրդը, որի վրա իմ անունն է դրված, խոնարհվի, աղոթի, իմ երեսը փնտրի ու ետ դառնա իր չար ճանապարհներից, այն ժամանակ ես երկնքից կլսեմ, կներեմ նրա մեղքը և կբժշկեմ նրա երկիրը»։
Բ Մնացորդաց 7.14
Այսօր մենք ապրում ենք շատ մեծ անորոշության մեջ, չգիտենք՝ մեր երկու հայրենիքների ապագան ինչ է լինելու: Բայց Աստված գիտի:
Եվ Նա ուզում մեզ բարգավաճող հայրենիքներ պարգևել: Մենք պարզապես պետք է դառնանք նրան, մեղքերից հրաժարվենք, վայելենք նրա օրհնությունները և ապրենք ազատ, անկախ ու անվտանգ հայրենիքներում:
Հարութ Ներսեսսյան
ԱՀԱԸ Հայաստանի ներկայացուցիչ