image
Հրատապ լուրեր:

«Պէտք է ձգենք, որ նորարարութիւնը տեղ ունենայ մեր մշակոյթին մէջ». Հրակ Գարագաշեան

«Պէտք է ձգենք, որ նորարարութիւնը տեղ ունենայ մեր մշակոյթին մէջ». Հրակ Գարագաշեան

«Արեւելք»ի հարցերուն կը պատասխանէ  լիբանանահայ երաժիշտ, «Կարապալա» խումբի    կիթառահար եւ  կատարող   Հրակ Գարագաշեանը:

 

- Ի՞նչ է երիտասարդներուն   կարծիքը  ձեր արուեստին վերաբերեալ: Եւ կը կարծէ՞ք, որ այսպէս մոտերն ոճով երգելով հայ երգը աւելի պիտի ապրեցնէք, մանաւանդ եւրոպական ափերուն վրայ, ուր հայ երգը ներկայութիւն չէ մեր հաւաքական կեանքին մէջ:

Երիտասարդութեան մօտեցման վերաբերեալ, ըսեմ, որ հիմնական  երիտասարդութիւնն է, որ մեծ թիւով ներկայ կը գտնուի  մեր համերգներուն, ըլլան մեր ընկերները, թէ անծանօթներ, եւ ուրախալին այն է, որ բեմէն յաճախ կը նկատենք, թէ ինչպէս այդ երիտասարդները Կոմիտասի, Սայաթ Նովայի երգերու բառերը սորված կ'ըլլան, մեր հետ կ'երգեն, այդ մէկը մեծ յաջողութիւն է գոնէ ինծի համար եւ շատ հաճելի երեւոյթ է անշուշտ:

Գալով եւրոպական ափերուն հայերէն չիմացող կամ ոչ հայ հանդիսատեսին հասնելուն, պէտք է չմոռնանք, որ երաժշտութիւնը համաշխարհային լեզու է: Ես մէկ տարի Եւրոպա ապրելով, տարբեր տեղեր նուագելով,  ինչ որ տեսայ, ամէն մարդ պատրաստ է ամէն տեսակի երաժշտութիւն ընկալելու եւ այդ երաժշտութեան հետ  հարազատ զգալու: Ինչպէս որ ես հայ ըլլալով  ֆլամէնքոն  կը սիրեմ, միեւնոյն ատեն ալ սպանացի մը կրնայ հայկական երաժշտութիւնը սիրել,  պայմանաւ, որ ներկայացուածը որակաւոր ըլլայ: Երբ ընդունինք օտարը իր մշակոյթով, ինչպէս որ է, եւ չվախնանք անկէ, միայն այն ատեն է, որ  պիտի կարենանք հաւասար զգալ անոր հետ եւ որ պիտի կարենանք մեր մշակոյթը հրամցնել նաեւ օտարին: Ամէն մարդ պատրաստ է ընդունելու մեր մշակոյթը, այս մէկը ես  իմ փորձառութենէս կ'ըսեմ, օտարներ հայերէն կ'երգեն, առանց բառերը հասկնալու, ինչպէս որ մենք օրինակ՝ սպաներէնը: Երաժշտութիւնը մէկ է եւ միաւորող է:

 



-Ձեր կարծիքով Սփիւռքի մէջ ի՞նչպիսի մշակութային քաղաքականութիւն պէտք է որդեգրուի, որպէսզի ձեւով մը կարողանանք քայլ պահել օրուայ պահանջքներուն հետ, յատկապէս, որ տարբեր շրջանակներ կը դժգոհին, որ մեր մշակոյթը անկումի մէջ է, հայ երիտասարդութիւնը հետաքրքրուած չէ հայկական մշակոյթով:

Գալով սփիւռքի մարմիններուն, կը կարծեմ, հարցի կարեւորութիւնը  մշակութային քաղաքականութիւն մը ունենալը չէ: Հայցը, ըստ ինծի,  ուրիշ բան է:

Մենք սփիւռքի մէջ, հայապահպանման պայքարի ծիրէն ներս, այնպէս մը կը դաստիարակուինք, որ մշակոյթ մը ունինք, որ պէտք է պահպանենք եւ այդ է պատճառը, որ ոչ մեր մշակոյթը առջեւ կ'երթայ, ոչ ալ երիտասարդ սերունդը կը հետաքրքրուի  այդ մշակոյթով:

Օրինակ, եթէ ես որպէս երաժիշտ, գամ Սայաթ Նովայի երգը երգեմ, ճիշդ ինչպէս որ ինք կ'երգէր ասկէ դարեր առաջ, մշակոյթիս նոր բան մը տուած չեմ ըլլար, պարզապէս կը կրկնեմ  եղածը: Բայց եթէ նայինք, թէ նոյն Սայաթ Նովան ինչու մեր մշակոյթին մէջ ուրոյն տեղ կը գրաւէ, կը տեսնենք, որ պատճառը անոր բերած նորութիւնն է հայկական մշակոյթին։ Կոմիտասի պարագան ալ նոյնն է, Կոմիտասէն առաջ այդ գործը չկար մեր մշակոյթին մէջ, ինքն է որ բերաւ: Հետեւաբար, կարեւոր է, որ մենք ալ մեր հերթին մեր սերունդներուն այդ ոճով դաստիարակենք։ Պէտք է ձգենք, որ նորարարութիւն տեղը ունենայ մեր մշակոյթին մէջ։

 



-Արդեօք ձեր խումբին հանդէպ Հայաստանի մէջ ալ ինչ որ հետաքրքրութիւն կա՞յ:

Մենք Հայաստանի մէջ ելոյթ չենք ունեցած, սակայն Ֆէյսպուքի մեր էջի ճամբով ինչ որ կը նկատենք, Հայաստանէն եւս հետեւողներ եւ քաջալերողներ ունինք, հետաքրքութիւն կայ, շատեր մեկնաբանութիւններու մէջ գրած եմ, թէ երբ Հայաստանի մէջ համերգ պիտի տաք: Անշուշտ մենք ալ շատ կ'ուզենք եւ  պիտի փորձեն, որ  այս տարի  այդ առիթը ստեղծուի: Շատ հաճելի կ'ըլլայ մեզի համար հայրենիքի մէջ  երգելը։