Մեր ընթերցողներէն՝ Տօքթ. Նորայր Մալճեան կը գրէ՝
Նկարիդ կը նայիմ,կը յիշեմ:
Երբե՛ք հանգիստ չէիր:
Շարժում Կորով Կամք Յոյս,հաւատք:
Ուրախ,բայց հայի հոգսերը շալկած կուզէիր չեզոքացնել :
Այնտեղ էիր,որտեղ հայ կայ:
1993ին ,եկած էիր Լաթաքիա:
ՀԲԸՄ ի ակումբի մուտքին կը սպասէիր:
Միասին բարձրցանք ,աշխատասենեակս:
Աչքի մեկ նայուածքով կարդացիր թաքնուած էութիւնս:
Երկու գիրք նուիրեցիր ու մակագրեցիր:Կը պատգամէիր,որ սկսիմ գրել: Սիրելի նուիրեալ հայ Այդ օրէն մինչեւ օրս մի քանի հարիւր յօդուած գրած եւ հրատարակած եմ: Յոյսով էի որ կրկին կը հանդիպինք,հայրենի հողին վրայ: Աւաղ ,այսօր ցաւալի օր էր ինձ համար: Յիշատակդ ոսկէ մատեաններու մէջ է գրուած: Դարեր ու դարեր պիտի յիշեցնէ հայու պայքարող կամքը ու իր քաջասիրտ Բժիշկը՝ ԹՈՐՈՍ ԹՈՐԱՆԵԱՆ։
Լոյս հոգիիդ Տոքթոր Նորայր Մանճեան Երեւան 3_6_2021