Տարօն Հալլաճեան կը գրէ՝
«Բարեշնորհ Նարեկ Սրկ. Պետրոսյան,
Խոր ցաւով իմացայ քու մահուան գոյժդ։
Ուրախ եմ որ քեզի պէս ազնիւ անձնաւորութեան մը հետ կարողացայ ընկերանալ։ Անցնող ամիսներուն ընթացքին միասնաբար ծառայեցինք Սուրբ Աննայի խորանին Երեւանի մէջ։ Ֆորշ շատ էիր սիրում, ու ինձ էլ սիրցրեցիր։ Երբ անծանօթ եղանակով պատարագի բաժիններ էի երգում դէմքդ բարի ժպիտովդ կը լուսաւորուէր։ Երեկոյեան ժամի մը ընթացքում ինձ գնահատել ես ասելով որ անթերի Լոյս Զուարթ եմ երգում։ Աշխարհէն լոյս պակսեցաւ որովհետեւ դու այլեւս մեզ հետ չես, բայց վստահ եղիր որ քեզմով մենք պիտի ապրենք։ Բոլորս պիտի կարօտնանք անկեղծ աչքերդ ու ջերմ ժպիտդ։ Յիշատակն արդարոյն, օրհնութեամբ եղիցի։ Ննջէ՛ խաղաղութեամբ, սիրելի տարկաւագ եղբայր»։