Նուշիկ Միքայելյան
Շարունակում եմ ներկայացնել Հայաստանի առավելություններից պատառիկներ (ըստ տարբեր սփյուռքահայերի խոստովանությունների) ունկնդրի և ականատեսի իմ վկայություններով:
Օրեր առաջ պատահաբար հանդիպեցի մի լիբանանահայ ընկերոջ, որ տարիներ առաջ քմծիծաղով էր վերաբերում Հայաստանում մշտական ապրելու հեռանկարին:
Արդեն հինգ ամիս է ինչ տիկնոջ հետ, ապրում են Երևանում:
-Ոնց եղավ որ որոշեցիք ու եկաք... Դու չէի՞ր...(ժպիտով հասկացնում եմ նրա անցյալի կարծիքը):
-Է այն ատեն Հայաստանը ուրիշ էր, հիմա լրիւ ուրիշ է...
-Ի՞նչը ուրիշ է...
-Անշուշտ Լիբանանի համեմատ, շատ աւելի կայուն երկիր է հիմա Հայաստանը... Յետոյ, որոշ հանգստութեան մը վարժուած մարդը, չի կրնար իմ տարիքէս ետք անհանգիստ ապրիլ... Հայաստան հիմա ամէն բան կայ... Միտքիդ ծայրէն ի՜նչ անցնի... Ինծի համար կարեւոր է քաղաքի կեանքը, ընկերական շփումները, կեանքի այն որակը, որ իմ ընտանիքիս կը գոհացնէ: Ըսել չեմ ուզեր, որ առանց սիրելու եկանք: Բայց ճիշդէն փախիլ չըլլայ, կրնայինք Եւրոպա ալ երթալ, բայց Հայաստանը հիմա գործ եւ դրամ ունեցողի համար, հազար Եւրոպա կ'արժէ: Դրամ ունիմ... Ամբողջ կեանքս աշխատած եմ, հիմա, արտադրամաս մը պիտի բանամ հոս, եւ մօտ 30-35 հոգիի աշխատատեղ ապահովեմ: Աս տարիքէս ետք գոնէ պզտիկ օգուտ մըն ալ ես տուած ըլլամ, եւ ինչու չէ, Աստուած ուզէ, ես ալ գոհ մնամ:
-Բայց տուն-մուն ծախեցի՞ք Պէյրութ:
-Ամէն բան: Եթէ կամուրջդ չայրես, հայ ես՝ մէյ մըն ալ ետ երթալ կը մտածես: Տիկինս ալ, ես ալ, նոր ծնածի պէս կը զգանք հիմա: Եւ business-ի լեզուով ալ եթէ խօսիմ, պէտք է խոստովանիմ, որ Հայաստան գործ հիմնելը հիմա շատ հեռանկարային է, մանաւանդ մեր՝ հագուստի արտադրութեան տեսանկիւնէն: Ամէն բան նոր կը սկսիկոր հոս: Ով որ շուտ կողմնորոշուի, ճիշտ ժամանակն է: Հիմա, ինչ գործ ալ դնես, երկիրդ կը շահի, դուն ալ, քիչ մը համբերութեամբ, լաւ կը զգաս: Կարեւորը, ամէն բան օրինաւոր...